Hoe verandert je vriendschap als je richting de dertig gaat?

Toevallig een onderwerp waar ik het laatst nog over heb gehad met een aantal van mijn closest friends. Twee van hen hadden de dertig al aangetikt en de rest allemaal acht- of negenentwintig en stuk voor stuk waren we het er met elkaar over eens: de vrienden die we juist nú in ons leven hebben, dat zijn de blijvertjes.

Weet je wat ik persoonlijk denk dat het is, of tenminste, hoe ik het dan heb ervaren waardoor ik hier ook heilig in geloof? Mijn zes- en zevenentwintigste levensjaren waren het moeilijkst tot nu toe. Ik kreeg te maken met een vader die ziek was,  die na een veel te korte periode overleed en je zou dan denken dat dat het moment is dat al je vrienden voor je klaarstaan. Zeker, er staan vrienden voor je klaar, maar surprisingly enough: ook heel veel niet. Dus voordat je het weet, wordt dit ook gelijk een periode waarin je direct onderscheid kan maken tussen de oprecht goede vrienden in je leven en je temporary friends (om ze maar een naam te  geven).
Nu weet ik heus dat contact onderhouden van beide partijen moet komen, dus ik wil hierbij ook niet zeggen dat ik daar een held in was, maar tijdens mijn moeilijkste rouwperiode tot nu toe was ik best onbereikbaar. Ik reageerde niet altijd op appjes of telefoontjes; ik was gewoon temporarily off the radar. Iets wat een aantal mensen in mijn leven mij kwalijk namen maar ja, iedereen gaat anders met zijn verdriet om, en de fijne mensen in mijn leven, die waren geduldig.
Blijkt dus dat dit ook volkomen normaal is zo rond je dertigste. Je komt er namelijk ook achter dat je eigenlijk niet zo veel gemeen hebt met de mensen waar je vroeger tot de vroege uurtjes mee in de lampen hing, je hebt (hopelijk) meer over jezelf kunnen ontdekken als persoon, waardoor je ook hebt kunnen ontdekken welke eigenschappen je belangrijk vindt in de mensen om je heen – een beetje hetzelfde verhaal als met het vinden van een liefde.

Als je jong bent, heb je nog het geduld tijd door te brengen met de zogenaamde ‘bad friends’ en ‘frenemies’ in je leven, maar eind jaren twintig ben je er onderhand wel klaar mee. Je vrienden gaan door een soort zeef and only the strong survive (lekker cliché, I know). Ik schreef al eens eerder over de drie soorten vrienden die je in je leven hebt; die voor het nut, het plezier en het goede. En juist die laatste, die blijft hangen na je dirty thirties.

Het meest bijzondere dat ooit voor me is gedaan is iets afkomstig van mijn allerbeste vriendin. Al tien jaar inseparable (we zijn complete tegenpolen ook); dit is sowieso the friend met wie ik ooit heel oud en seniel ga worden. Afgelopen kerst was het precies een jaar na het overlijden van mijn vader, a year of firsts zeg ik altijd, en wat deed Nikki (zo heet ze, for everyone interested)? Zij had wensballonen naar het huis van mijn moeder gestuurd die wij als familie ’s avonds konden aansteken. Voor mij en mijn familie extreem bijzonder en vooral ook heel mooi toen we met z’n allen de wensballonen hadden aangestoken.
Wil je je vriendschappen nog even testen? Check dan vooral even de grote-vriendinnen-afvinklijst van May. Hoeveel kunnen jullie er afstrepen?