Kiki’s WIDM-trip door Portland & Oregon
Hé, jij daar. Hoe ís het? Na een ruime tien uur bezig geweest te zijn met mijn favoriete onderdeel des levens, vliegen (not) ben ik weer back in Holanda. Nog stuiterballend en al, van een reis die ik oprecht de coolste óóit kan noemen. Een Wie is de Mol?-perstrip richting Portland, Oregon. Mocht je me hebben gevolgd op social, dan weet je precies hoe of wat (ja ja, ik Insta-spam nog vaker dan een gemiddelde politieke partij in verkiezingstijd #sorrynotsorry), mocht je niet zo’n social freak zijn, dan praat ik je graag even bij. Zal ik mijn minidagboekje van de eerste twee dagen er maar even bij pakken? Komt ‘ie.
“Daar sta ik dan. Op de beroemde vloerbedekking van PDX (a.k.a. de luchthaven van Portland, die de laatste 5 jaar is uitgeroepen als beste luchthaven van Amerika). Er zijn al tienduizenden voetenfoto’s op deze vloer gemaakt. Geen idee waarom, maar het bekende groene patroontje is blijkbaar de moeite waard voor een ‘shoefie’ (een selfie van je voeten), dus ik doe het ook. Pisa heeft de toren, Parijs de Eiffel, Portland de vloerbedekking, oké? Lang verhaal kort: ik ben in Portland. Je weet wel, de Amerikaanse stad waar Wie is De Mol? vorig seizoen is opgenomen. De stad waar ik dolgraag eens naartoe wilde en toen viel ineens deze uitnodiging op de mat waardoor ik spontaan door een zakje moest blazen.
Portland ligt in Oregon. Mocht je bij godje niet weten waar Oregon ligt: in het westen van Amerika. Laten we voor het gemak zeggen bij Californië in de buurt. In totaal wonen er ongeveer 3,8 miljoen mensen in de Beaver State, zoals de bijnaam van Oregon luidt. Wat je er vindt? Alles om je inner America gurlll los te laten. Allereerst een natuur zo prachtig dat je je even afvraagt of je in een ansichtkaart bent beland. Kleine cowyboydorpjes, watervallen, meren, bergen, de groenste bossen ooit en even later weer totaal woestijnachtige situaties. Stap in de auto voor een roadtrip door de staat en je stopt écht ieder halfuur omdat het landschap om je heen zo verandert dat je wel een foto MOET maken.
‘Jep, you crazy Portland, je hebt mijn hartje veroverd’
We (ik ben met vier vrouwelijke journalisten en één man) beginnen onze trip in Portland. Zie het als de nieuwe hipsterhotspot van de VS met een aangename, alternatieve vibe. Koffiefans en vintagelovers, this is the place to be, gewoon even dat jullie het weten. Het Portland dat ik alleen maar kende uit een van mijn favoriete programma’s. Waar de deelnemers van WIDM de stoplichtenopdracht totaal verprutsten. Nooit terecht kwamen in de wereldberoemde Powell’s boekenwinkel. En ineens loop je zélf tussen die stoplichten. Sta je zelf in die boekwinkel. Zo weird. Past perfect bij één van de slogans van de stad trouwens: ‘Keep Portland Weird’.
Want vreemd, dat is het wel, ja. Waren het de mensen van Rivella die ooit zeiden: een beetje vreemd, maar wel lekker? Zo is Portland. Op sommige momenten dat we door de stad struinen is er een behoorlijk serene rust. Waar zijn alle mensen? Aan de andere kant: je kunt er nog normaal over straat lopen zonder overdonderd te worden door toeristen en afval. Heerlijk eigenlijk wel. We checken in bij Hotel Modera (waar ook de WIDM-deelnemers sliepen, ja), ontbijten bij de Farmers Market, wandelen wat door de stad om met de jetlagkop wat frisse lucht op te snuiven en drentelen daarna naar het Peninsula Park Rose Garden. Portland heeft meerdere bijnamen en The City of Roses is daar één van.
In de middag huren we een fiets, waar we absoluut geen helm voor op willen want duuh, Nederlands en shit. Maar die Amerikanen zijn als de dood dat we worden platgereden in het verkeer of een stoeprandje meepikken. Wij zeggen doodleuk dat we uit Holland komen en fietspro zijn. Nog geen anderhalf uur later vlieg ik keihard op mijn snufferd want vloggen + fietsen = geen goed idee. No shit. Los van wat bauwe plekken en een geschaafde knie leef ik nog en zie je thank god niets aan m’n fiets. In de middag eten we kakelverse sushi bij de Yama Sushi & Sake Bar. About the food: Simone, jij zou hier he-le-maal losgegaan zijn. Hip Portland is een walhalla voor groentelovers. Vegan, organic, hip de shizzle; je vindt het er allemaal. Binnenkort som ik nog wel een lijstje op van de beste hotspots in town.
Dan over de mensen in de stad. Aardiger en behulpzamer dan ooit. Amerikaans fake bestaat in mijn hoofd niet. Hier lopen de mensen niet weg nadat ze ‘Hi, how are you?’ hebben gevraagd. Ze zijn oprecht geïnteresseerd. Komen zelfs naar je toe op het terras om te vragen waar je vandaan komt, omdat ze niet vaak een Hollands accent horen. Mannen, vrouwen, jong, oud; als jij in een tof jurkje op straat loopt zullen ze tegen je zeggen: ‘Wow, nice dress!’ Toch te leuk? Ga voor de grap met een kaart en een verward hoofd op straat staan en er staan binnen dertig seconden vijf mensen naast je, geen grap. Bestel een kop koffie in een restaurant en je wordt aangesproken met ‘Hi, sweetie’. Ik vind het lief. Jep, you crazy Portland, je hebt mijn hartje veroverd.
Oh man, ik lig in bed maar kan totaal niet slapen en heb daarom de laptop maar opengeklapt. Het voelt net alsof ik zelf aan het programma meedoe. Ineens met vijf onbekenden in de middle of nowhere gedropt op zoek naar het avontuur. I just love it. De komende dagen gaan we nog langs Bend (waar the outdoor people helemaal losgaan), Pendelton (een ouderwets cowboystadje) en waar ik het benieuwdst naar ben? The Painted Hills. Wie is de Mol?-locaties, ik kom d’r aahaaanaaaan, joeeejoeee (oké, overdrijven is ook een vak, maar je moet weten dat molloten de rest van de negen maanden in het jaar op zich heel normale mensen zijn). Echt, zo’n spel doet iets met je of niet.”
P.S.: In deel twee van morgen uiteraard álle plekken in Oregon die je bezocht moet hebben als WIDM-freak.
Fotograaf: Nienke Zondervan
