Amayzine

Kiki’s Wie Is De Mol?-talk:

Week 10 (De finale)

Deze mollerina gniffelt in haar vuistje. Sterker nog: ik zat zaterdagavond SCHREEUWEND op de bank tijdens de finale van Wie is de Mol?. Nog niet eerder tijdens de ontknoping voelde ik zo effing veel spanning door mijn lijf gieren. Ik zat met hartkloppingen op de bank. Serieus, de popcorn vloog in het gordijn. Ik dook nog net niet zelf de grond in.

Dat eerste halfuur van de uitzending kan ik praktisch niet aan. Kan het mij eigenlijk verrotten wat hyperactieve Chris Zegers daar buiten bij het Vondel CS allemaal te zeggen heeft of hoe de eerste afvaller Vincent zich gevoeld heeft (sorry Vin, no hard feelings). Ik. Wil. Die. Legendarische. Woorden. Horen. En wel nu. Uit Arts mond. En toen kwam de verlossing dan eindelijk. De vraag die ons molmafkezen de afgelopen tweeënhalve maand iedere zaterdag bezighield. De spannende muziek start. We zien nog een filmpje met allerlei flashbacks van het seizoen en dan breekt het moment aan. Art vraagt wie de Mol is en Jochem, Sanne en Thomas blijven om de kijker te tergen nog even twee seconden extra lang stilstaan…

En dan gebeurt het. Het moment waar ik al weken op Amolzine over schrijf. THOMAS BABYBEL KAASJE CAMAMBERT DOET ZIJN MOND OPEN. “Ik ben de mol.” Juuuuuichen dat ik deed, schrééuwen, mensen bellen, appen, ALLES. Oké, overdrijven is ook een vak, maar je moet weten dat molloten de rest van de negen maanden in het jaar op zich heel normale mensen zijn. Echt, zo’n spel doet iets met je of niet. Nu het hoge woord eruit is, wordt het tijd om deze rubriek af te sluiten. Helaas, m’n molmatties, aan alles komt een eind. Voor de laatste keer WIDM in puntjes dan maar? Vooruit.

”Het allerlekkerste gevoel ooit:
ik had het goed dit jaar”

Allereerst: het blijft toch een godsmirakel hoe we met z’n allen die drie finalisten toejuichen in dat park alsof het een stel sekteleiders is. Gut gut, de bordesscène is er niets bij.
Nee, even serieus, mollootjes. Tijd voor een quizje. Het we-lopen-nu-de-trap-op-momentje van de finalisten kun je nog het meest vergelijken met…
A. Het Nederlands Olympisch team dat net even acht keer goud gepakt heeft.
B. De inauguratie van Trump (dan mét de aanwezigheid van vrolijke mensen).
C. Iets met Justin Bieber die in Nederland naar de Albert Heijn gaat.
Ben ik de enige die de zoon van Jochem enorm lachen vond? Maar die ook echt ALLEEN maar naar die koeienring in zijn neus kon kijken?
Thomas, het moet even gezegd worden: je was niet alleen een onwijs goede Mol, maar ook een echte rat. Well done, boy.
Vliegticket Oregon? 825 euro. Eindbedrag waar Sanne mee naar huis gaat? 24.320 euro. De gezichten van de vriendin van Thomas + Diederik toen Thomas de Mol bleek te zijn? On-be-taal-baar.
Oh enne, ik kreeg zaterdagavond trouwens best wel de hots van Thomas ineens. Dat hele ‘good boy goes bad’ staat hem wel. Was ‘ie nou gay? Hmm, toch jammer…
Het verrotte aan deze Mol? Ik vertrouw dus nooit meer mensen met een puppyface. Lekker dan.
Nog veel verrotter trouwens: de verborgen hints van dit jaar. Poe hee, wat een deceptie. Op Twitter gingen we los met z’n allen. ‘Het lievelingseten van de Mol is lasagne. Dat eindigt op een e van Thomas, dus hij is de Mol! DUUH.’
Eerlijk, we misten Sigrid wel tijdens de finale. #TeamSigrid. #KendeDieHeleActriceNietEensMaarVindHaarNuDeBom. #OkéTeLangeHashtagDoei.
En Thomas, waarom bleef ik na dit heerlijke uurtje televisie alsnog beduusd achter wat betreft die verdwenen polaroid? DAFAK, wat is er nou met dat ding gebeurd? En wat betreft de hooibergopdracht: ik miste ook wat uitleg. Net als bij de alfabet-fietsroute. Makers? Iemand? Er zijn nog wat mysteries om te onthullen!
Jochem, ook nog even props voor jou. Je was namelijk de grappigste hulpmol ever. Het is echt een godsmirakel hoe je het ooit tot de finale hebt weten te schoppen.
Nog even over die intense laarzen van Yvonne Coldeweijer. Je hebt over the knee en je hebt under du oksel. Meine gute.
En dan sluit ik maar af met het allerlekkerste gevoel ooit: Ik had het goed dit jaar. IK HAD HET GOED. Na week vier zat ik op Thomas en vorige week zei ik letterlijk dit: “Mijn voorspelling? Thomas, Mol. Sanne, winnaar. Jochem, verliezer.” Waaarrrrr is die champagne?
Waarom lukt die voorspelshit nu trouwens nooit met de lotto enzo? Irritant.

Wie is de Mol?, je was weer geweldig. Oregon, oh my effing lord, ik moet daar naartoe op vakantie. En wat betreft de egokwestie van ‘het goed hebben’? Je begrijpt: ik kwispel nog even wat na met m’n staartje. Lieve vrinden, Amolzine wordt weer Amayzine. Deze molloot gaat weer ondergronds. Enne, in januari duik ik vast weer op om de boel te mol-esteren.

P.S.: Geef een hartje onderaan als jij dit seizoen (en vooral Imanuelles RATATATA ook briljant vond). Kak, en dan nu weer een jaar wachten…