KWETSBAAR ZIJN IS OKÉ
En daar stond ik, keihard te huilen in een antracietgrijs wc’tje. De tranen over het scherm van mijn iPhone, dus typen werd dweilen en ik was unstoppable. De sluisdeuren stonden open en de technische dienst moest er aan te pas komen om ze te sluiten. Dat. Een seconde daarvoor was ik weggerend van de grote hand die op mijn arm klopte. Echt, hoe lief maar onhandig is de meelevende mensch.
Een potje lelijk huilen bij de mottige koffieautomaat op kantoor? Doe je niet. Je collega een kijkje geven in je moeilijke jeugd? No go. En gewoon zeggen dat je het allemaal ef-fe niet meer trekt? Me-me-me-me-meeeh, u gaat niet door voor de promotie. Laat ik het zo zeggen: je moest tot niet zo lang geleden ballen hebben om kwetsbaar te zijn op je werk. En het zou zomaar kunnen dat het eigenlijk nog steeds not done is. Je kwetsbaar opstellen is sowieso geen skill waar de vlag voor uit mag. Want dat ging vroeger met het bordje weeïge cornflakes en de melk zo mee naar binnen. Kwetsbaar staat gelijk aan zwak en aan zwakkelingen heb je niks.
Tot nu, want onderzoekers moeten natuurlijk een beetje aan het onderzoeken blijven. Ook aan de Standford University. Ja, het is lekker als een collega met haar linkerhand de koffie met een toefje melk op je bureau plant, met de rechter ook even de deur opent voor meneer de postbode en ondertussen vijf stukken aftikt, maar zoveel superwoman-praktijken kunnen we gewoon niet altijd aan. Klopt, zeggen ook de researchers. Je wekt véél meer goodwill als je die giga offday van je ook even uitstalt op je bureau. Een chagrijnige grauw naast de telefoon, een traan onder je weekplanner, een berg met PMS in de pennenbak en een kleine klaagzang op de vrijdagmiddagborrel. Maar af en toe dan, hè? Dit is geen vrijbrief om je sores over je collega’s uit te strooien en de grootste kantoorzeur ever te worden.
Zal ik je even vertellen van de hoed en zijn rand? Het is onmogelijk om áltijd maar die grote S op je borst te hebben en die cape om je schouders te laten wapperen. Dat weten die leute waar je minimaal veertig uur per week mee doorbrengt ook. Daarom slaan ze liever een grootverpakking Kleenex in bij de super om de hoek dan dat je doet alsof. Faken is fout. Eerlijk zijn staat hoger in rang dan stoer doen. Gewoon lekker jezelf zijn dus, maar zonder om elke zucht of scheet in huilen uit te barsten.
Maak je trouwens geen zorgen om je editors. Met de dosis vrouwelijke intuïtie per vierkante meter hier op de redactie is het on-mog-ge-lijk om je gevoel te verstoppen. Is het niet May die je net een seconde langer observeert dan dat jij de boel kan verstoppen, dan is het wel Simoon die ziet dat je een kwartslag van slag aan je bakkie pleur nipt.
