Mot over het voorschot

“Ik reken wel af, maak het maar over.” Als mijn lievelingen dat zeggen, dan slinger ik, hupseflups, de app van mijn bank aan om braaf de overboeking te regelen. Negenennegentig komma negen procent van de vrienden staat in mijn adresboekje, zó vaak betalen zij, ja. Maar bij die ene procent gaat het gruwelijk mis.

En daarom heb ik dus af en toe de status wanbetaler. Doe ik heus niet expres, maar die Random Reader is in permanente staat van vermissing. Bij mijn vorige job had ik een trouwe collega waar ik op kon bouwen in de wereld van de random lezers, maar bij Amayzine zijn ze een beetje uit hetzelfde hout gesneden als ik. En dan heb ik het natuurlijk over de absentie van die stomme digitale kastjes en niet over mijn status van wanbetaler.

Kijk, ik voelde me altijd al een beetje de vergeetachtige dodo in het terugbetalen, maar vandaag zag ik een onderzoek. En door dat onderzoek, lieve lezers, voel ik me de slechtste mens op aard. Ik ben in staat om nú geschept papier te kopen om handgeschreven excuusbriefjes te schrijven aan eenieder die slachtoffer werd van mijn praktijken. Weet je wat er aan de hand is? DirectResearch deed een onderzoek. Klinkt logisch, hè? Maar die deed dus onderzoek naar geld voorschieten. En één derde van die voorschieters vindt het de terror als het geld ruim een week nodig heeft om op de rechtmatige bankrekening of in de juiste portemonnee te belanden. Potjandriedubbeltjes, ik ben de slechtste vriendin ever.

Nou, ook weer niet helemaal, want 61 procent van de Hollando’s vergeet weleens helemaal het bedrag te returnen bij de geldschieter en 83 procent moet nú nog een bedrag tot 20 eurootjes aflossen. Ja, jij ook, ja.

Waar we al dat geld voor ontfutselen? Allereerst de boodschappen, 47 procent om precies te zijn. Dat vind ik dus raar. Ik doe mijn boodschappen alleen, dus de enige die in aanmerking komt voor een lening is die onbekende, grijze man met ruitjessjaal bij de kassa. En ten tweede: de gezamenlijke cadeaus. Kijk, dit komt me al wat vager en bekender voor. Ook al ben ik meestal de sjaak als het gaat om cadeaus shoppen in groepsverband. Ik heb het jij-bent-zo-lekker-origineel-in-cadeaus-bedenken-stempel en woon in een stad, en dan ben je de sigaar. In dit geval moet ik zelf langs de deur om te collecteren voor mijn doel a.k.a. het aanvullen van de bankrekening. Bij numero drie help je iemand in geldnood uit de brand. Klinkt lief, maar ik zit nog steeds te wachten op de lunch, het wijntje en de hemelse truffelrisotto (is afgelost hoor, Kiek). Maar die staat er dus niet bij, opluchting alom hier.

Om de geldschieters te troosten stel ik voor dat we van vandaag Nationale Terugbetaaldag maken. Is toch lekker als ze ineens wat extra’s op de rekening hebben zo op de vrijdag. Voor het gemak vergeten wij dan gewoon dat dit eigen euro’s zijn. Voel je je een stuk beter door.