NIET ZO’N HAPPY BIRTHDAY

(de verjaar die je met liefde skipt)

Een kringetje maken

We maken een kringetje van jongens en van meisjes. En dan afzonderlijk. Vrouwen bij vrouwen, mannen bij mannen, gillende kinderen bij gillende kinderen (hier ben ik trouwens best oké mee), oma’s met breiwerk bij oma’s met breiwerk, vaders met een vishobby bij vaders met een vishobby, zijn ouders bij zijn ouders, haar ouders bij haar ouders, dat werk. Deze verjaarselen skip ik zoveel als ik kan, maar soms moet ik. Als ik dan in zo’n situatie kom, ga ik expres bier drinken bij de mannen of praten met breiende oma’s over een haakwerkje. Gewoon, om een beetje te rellen.

Onbehoorlijke tijden

Op een doordeweekse dag; die kan ik in vormen van een uit-het-werk-borrel nogal waarderen. Maar slingeren aan een lamp op de woensdag tot zonsopkomst op donderdag? Noem me een bejaard geval, maar dit kan ik alleen in den spontane. Dus wil je me naar zo’n verjaar lokken, vertel dan niet in je invite dat het ochtendgloren onderdeel van je snode plan is.

Die rond etenstijd

Ja, ik zit een beetje op de klok als de birthday aan bod komt. Maar ik kan dus niet wennen aan de uitnodiging rond het eten en dat je dan geen eten krijgt. Misschien ben ik een gekkie, maar ik ben een mens en de laatste keer dat ik het checkte leven die schepsels op voedsel. Ik. Moet. Eten. En dan zeker als er centiliters gin gemixt met tonic in het spel zijn. Anders moet ik om zeven uur met een taxi naar huis afgevoerd worden. En dat is voor niemand leuk. Of nou ja, vooral voor mij niet.

Smak met geld

‘Hé, kom je mijn levensjaar vieren? We eten bij een sterrengeval, de kosten zijn voor eigen rekening. Ik hoef geen cadeautje.’ Gewoon niet zo netjes, als je een cadeautje voor maximaal twintig euro op je balansrekening hebt staan. Zeker als die sterrentoko je gestolen kan worden. Dat heeft May dus, lees hier maar even. 

Kind, waarom?

De koters van mijn vriendengroep vind ik allerdottigst. Daar maak ik een uitzondering voor. Ook al ben ik vrijgepleit van deze verjaardagen trouwens. Dat zou te maken kunnen hebben met mijn vermiste kinderwens.  Ik heb het vermoeden. Maar de kinderfeestjes aflopen van het dochtertje-zoontje van de verre achterneef? Neuh. De kans is groot dat er nog dertig rondstuiterende wezens aanwezig zijn die hard gaan op suikerklontjes in frisdrankvorm. Dan wil ik ’t liefst twee minuten vooraf bellen en vragen of ze de voordeur wagenwijd openzetten. Rij ik als een Verstappen door de straat en katapulteer ik dat cadeau zo de gang in.

Verder ben ik in voor al je feesten en partijen en dan wil ik trouwens ook nooit meer naar huis.