Rare dingen die we allemaal doen

Zat ik vanmiddag lekker aan de vino op het terras, blokje kaas erbij en misschien dat er per abuis nog een verdwaalde schaal bitterballen op tafel stond (ja, dat is zomaar een optie), en daar gebeurde het, recht voor mijn neus. Mijn glas ging zelfs even op pauze richting mond. Iemand pakt de bitterbal, neemt een hap en zwaait met het afgehapte stuk zo nóg een keer door de mayonaise. Om het maar even op z’n Theo’s te zeggen: omigado. Dat is eigenlijk helemaal niet zo fris, hè? En ik ben hartstikke schuldig aan dit kleine leed, want ik doe dat ook. Vaak. Veel. Die wortel (of bitterbal) is gewoon minder aantrekkelijk zonder saus. Elke lost dit trouwens heel sophisticated op: ze doet het níet of draait haar worteltje om met het hygiënische kantje te dippen. Ik bedoel, dan ben je een schoolvoorbeeld. Voor mij. Maar dit soort rariteiten gebeuren met regelmaat, kijk maar.

De boel be-schermen

Say ‘I’ als je dit doet. Nou, doe mij maar aiaiaiaiai dan, want ik doe dit dagelijks. Op ieder loslopend scherm dat ik tegenkom. Het neemt me ook een beetje over, want ik heb niet eens door dat mijn oogbollen met een magnetische force die kant op draaien. Ik kijk op ieder scherm mee. Of het nou je Macbook, iPhone of whatever is, het is niet veilig. Ik sta áán voor meldingen. Mijn meldingen, maar ook de jouwe. Als je dit niet proper voor me afschermt, kan het zomaar zijn dat ik weet dat je in een appgroep zit met de naam ‘Eetclub’. Oooh, hoi Lil.

Smeer meer(dere keren)

In de categorie afgehapte bitterbal: je mes aflikken. Of doe alleen ik dat? Want dan heb ik misschien wel écht serieuze issues die ik zomaar weer in het bakje hummus steek.

Plassen en wassen

Negen van de tien keer pure overmacht, bij mij in ieder geval wel. Dat je een wc treft zonder fontein a.k.a. het wasbakje. Ik ben goed opgevoed, dus de handen moeten gewassen. Maar als ik op een fonteinloos toilet zit, moet ik een meter afleggen naar de keuken en met mijn ongewassen handen deurknoppen bepotelen. Ik schaar mezelf in de categorie fris, maar de man die net zijn monsieur in de linkerhand heeft gehad moet dat ook. Het is een mirakel dat ik nog geen acute smetvrees heb opgelopen in dit leven.

In de categorie afgehapte bitterbal: je mes aflikken. Of doe alleen ik dat?

De drukkers

No worries, we zijn alweer kleinste-kamertje-af. Maar voor het geval je een overtuigd op-knopjes-drukker bent in de lift, bij het zebrapad of dans le metro: het leven is een leugen en je hebt nul controle. Lees hier maar even.  En voor alle inwoners van een stad in het bezit van een voetgangerslicht: echt, wáárom druk je op die knop als je toch door rood loopt? Ja, jij daar. Jou bedoel ik.

Oneindige roerselen

Roeren in je koffie als het al very very looong gone is. Die honing is een homogene emulsie met je thee, dat zoetje is opgelost in de swirl van je koffie, net als die melk, want je hebt dat zwarte goed net zelf de karamelkleurige verdoemenis in geroerd. En maar blijven roeren. Weet je wat helemaal koekoek is? Er schijnen mensen te zijn die roeren om niks. Nondeju, ik pleit voor een lepelverbod bij deze schepsels.

Ennn: refresh

Even je scherm aanslingeren om te checken of je een app hebt, terwijl het mobiele device rustig op je buik ligt te ronken en geen kik gaf in de voorbije vijf minuten. Want toen keek je ook al heel even, toch? Alsof je telefoon ineens het dubieuze vermogen kreeg om in geluidstaking te gaan… Nope, nope, nope. En ja, ja, ja, dit doen wij.