Vandaag trouw ik mijn vrienden

Op mijn hakken en in een toga die echt niks voor je taille doet stond ik al weken te oefenen in de woonkamer. Bij avond vier kon mijn vriend alle frases ook uit zijn hoofd meedoen, dus toen ben ik maar voor de spiegel in de gang gaan staan. Dit was nadat ik een liefdesdocument had gemaakt, dat ik nu dus vakkundig inS het bolle kopfke stampte. Ik noem op dit moment iedereen Vivian en Nico trouwens of Vico a.k.a. Nivian. Ik heb het ook alleen nog maar over hen. Waarom? Ik trouw mijn vrienden vandaag. Als in: écht. Dat noemen ze babs, dan ben je buitengewoon ambtenaar van de burgerlijke stand. Is een hele eer, kan ik je vertellen.

Ik ging door de mangel bij alle gemeentelijke instanties en kreeg een verklaring van goed gedrag. Dat bewijst maar weer eens hoe zoet ik ben geweest, Sint (dit wil ik allemaal op 5 december), het is maar goed dat die parkeerbonnen niets doen in de eindbalans. Daarna werd ik officieel beëdigd door een rechter in Utrecht, waar ik de eed af moest leggen. Deed ik per abuis nog een soort van peaceteken in plaats van het te zweren met de vingertjes strak tegen elkaar, maar kniesoor. Vond ik, vond hij gelukkig ook. Ik was door de ballotage.

Als jullie dit lezen, dan heb ik ze getrouwd. Tenminste, als ik het er goed vanaf heb gebracht. Achter in de zaal zit nog een trouwambtenaar met ervaring, voor als ik helemaal linksaf ga en alles verkeerd doe. Maar ik heb de buren van Franska.nl al aan het huilen gekregen bij de repetitie van mijn speech en écht niemand die het bruidspaar persoonlijk kent. En ook May begon meteen met knuffelen. Her en der kreeg ik een ‘wow’ of was er iemand stil, dus als ik het vanmiddag een beetje fatsoenlijk mijn mond uit krijg, dan hoop ik dat ik een blij bruidspaar heb. En anders trek ik meteen een fles wijn uit de handen van een ober, dat snap je.

Maar er gingen dingen mis. Zo werd er duizend keer een borrel gepland waarbij niemand tijd had om te komen. Ik heb, samen met mijn lief, twintig man aan de telefoon gehad óf in persoon gesproken. Mijn kaartjes werden gedrukt met een blauwe achterkant in plaats van met een zwarte. Daar had ik nog een tikkeltje paniek over, want de kleuren zijn zwart, blush en brons, maar toen bedacht ik me dat het pak van de bruidegom ook blauw is, dus ik mocht vast blijven. Er ging iets mis in de uiterlijke verzorging, maar als het goed is, ben ik nu weer gaaf en egaal. En het was allemaal gewoon zo groot en bijzonder, nou ja, je snapt het wel.

Verder geen stress. Alles is leuk en ik hoop dat ik ze dit allergrootste cadeau een beetje fatsoenlijk heb kunnen geven. Je krijgt volgende week alle inside information. Tot die tijd: zeg ‘ja’ als het je gevraagd wordt. Ook al lijkt het eng, het is echt leuk.