Waarom ‘nee’ zeggen allesbehalve egoïstisch is

“Maar de buurvrouw wordt 53! Je kunt toch éven gaan?”
“Ga je nu al naar huis? Nog één drankje dan?”
“Heb je zondag misschien tijd om me te helpen met verhuizen?”

Eerlijk: eigenlijk denk je gewoon bij alles ‘nee’. En toch voel je je een vet egoïstisch kreng als je op bovenstaande situaties allemaal stellig ‘nee’ zou zeggen. Sterker nog, voor nee zeggen moet je je tegenwoordig haast verantwoorden. Even een avond thuis op de bank? Hoezó? Soms vraag ik me sterk af waarom mensen toch altijd zo ontzettend goed zijn in sociale druk opleggen. Vroeger zei ik ‘ja’ op alles. Werd ik uitgenodigd voor een feest waarvan ik zeker wist dat het niet eh, mijn feestje ging worden? Ik was er. Iets met overwerken? No problemo. Vriendin in nood? Joehoeeee, Kiki tha help desk at your service.

Allemaal leuk en aardig, maar ik kon me laatst niet eens meer herinneren wanneer ik voor het laatst in bad was geweest. Een boek had gelezen. In de trein schaapachtig voor me uit had zitten te staren in plaats van haastig een document door te lezen. Voor een zoet baksel de keuken in ben gedoken. Mijn teennnagels had gelakt. Een pamperavond had gehouden inclusief gezichtsmasker en Netflix. Een massage aan mijn lief had gegeven. En dan gaat er volgens mij iets niet helemaal goed.

Even een avond thuis op de bank? Hoezó? Soms vraag ik me sterk af waarom mensen toch altijd zo ontzettend goed zijn in sociale druk opleggen

Nu had ik het natuurlijk ook veel te druk met allerlei spectaculaire dingen lately: de lancering van ons eerste print magazine bijvoorbeeld, de Look of the Year Awards, backstage koekeloeren bij musical The Bodyguard, een persreis naar skigebied Val di Fassa, etentjes met vrienden die ik al veel te lang niet meer gezien had, op bezoek bij familie… Eigenlijk alleen maar leuks, maar toen een van mijn beste vriendinnen vroeg: “En wanneer pak jij dan je momenten van rust?” werd het even stil. Ik wist dat ze niet genoeg zou nemen met het antwoord: “Als ik slaap, gemiddeld zo’n 6,5 uur per nacht.” En terecht. Toen pas besefte ik het me: IK ZEG OVERAL ‘JA’ OP. Of het nu vanuit enthousiasme gaat, FOMO of schuldgevoel: ja it is. En da’s op zich helemaal niet zo erg, maar als je zoveel ‘ja’ zegt dat je daardoor eigenlijk stiekem ‘nee’ tegen jezelf zegt en daardoor nul me-time creëert, dan is het tijd om actie te ondernemen.

Twijfel je om nee te zeggen? Stel jezelf voortaan dan deze drie vragen:

Helpt het mij wanneer ik ‘ja’ zeg?

Heb ik hier simpel gezegd zelf ook iets aan? En als het antwoord ‘ja’ is, bedenk je dan ook even of je heel veel zou missen als je niet zou gaan.

Heeft deze persoon een uitleg nodig?

Heb je een goede band met iemand tegen wie je ‘nee’ zegt of is het je werkgever? Dan kun je altijd uitleggen waarom niet. is deze persoon een totale vreemde, dan is een simpel ‘nee’ meer dan voldoende.

Zou ik het lekker vinden om nu ‘nee’ te zeggen?

Als het antwoord stiekem ‘ja’ is, dan ga je dat ook gewoon doen. Niet bij alles natuurlijk, iedereen moet wel eens minder leuke dingen doen, maar je kunt zelf echt wel aanvoelen wat je wel en niet kunt maken. En wat je vooral niet kunt maken, is jezelf continu op de laatste plek zetten. Dus print ‘m in je koppie: nee zeggen is JA zeggen tegen jezelf. Go for it, girl.

Mocht je trouwens nog even willen weten hóe je dan precies ‘nee’ zegt op lastige situaties? Lees dan deze lessen maar even van May.