Waarom we wijn drinken, sigaretten roken en blauwe kaas eten

Het was op een gala, ik liep (hoogstwaarschijnlijk op blote voeten, want het was laat) tussen de aquariums door gevuld met exotische vissoorten en ik nipte aan zijn glas whisky. Verder dan nippen kwam ik niet, want man-oh-man wat vond ik dat spul ranzig. Maar de bar was te ver weg en ik was niet van plan om de manspersoon in kwestie buiten armbereik te laten. Ik heb nóóit meer een glas whiskey aangeraakt sindsdien. En die man trouwens ook niet.

Maar als ik dan Renske aan een glas zie, met zo’n interessante rokerige inhoud, dan vraag ik me toch af of ik het nog eens moet proberen. Gewoon om mijn coolheid wat op te vijzelen. Ik ben trouwens verslingerd aan een stevige wijn, gitzwarte koffie en (niet verder vertellen) de sigaret. Ook niet te pruimen in het begin, maar hier heb ik mezelf een schopje onder het kontje (zeg maar gerust kont) gegeven. Koffie hoorde nou eenmaal, wijn ziet er chiquer uit dan bier en toen was roken vast veel minder dodelijk (denk ik, want anders was ik gewoon hartstikke dom). Maar allemaal dingen waar ik aan gewend raakte en die ik nu met verve doe. Koffie is mijn compagnon, roken doe ik ter ontspanning en wijn is zó gezellig. Ik eet sla als groene compensatie hoor, no worries. Alleen vind ik het dus best frappant dat ik dit nu allemaal onder de kop ‘lekker’ schaar.

Goed nieuws, dit zit ‘m in onze natuur. Om precies te zijn in jouw en mijn omnivore aard. We kunnen natuurlijk wel doen alsof we gras-eters zijn, maar officieel zijn we van het allesetende soort. Dit is gunstig, want daardoor gaan onze overlevingskansen sky high. Als je een koe bent en het gras op is, dan ben je dus behoorlijk de lul. Je lichaam registreert het enige positieve wat je over hebt gehouden aan een slok, hap of hijs en dringt die associatie aan je op bij een volgende keer. Een gevoel van verzadiging, de ontspanning bij nicotine of alcohol. Denk je dus dat je het hartstikke lekker vindt. En waarom je rustig avond na avond een wijntje schenkt, maar niet keer op keer blauwe kaas op je bord wilt hebben heeft ook een verklaring. Bij alcohol, cafeïne of nicotine slaat ons dopaminesysteem aan en van die stof wil je meer en meer en meer.

Misschien worden whisky en ik dan toch nog een keer een match. Al lepelt mijn brein op dit moment weinig positieve associaties op aan dat genip, maar hé, ook dat gaat blijkbaar over.