‘Oh, pas maar op, du moment dat Otis naar de crèche gaat zit je vast aan snotneuzen, koortsaanvallen en andere kwaaltjes.’ Licht Oost-Indisch doof hoorde ik deze geluiden aan en bedacht me dat Otis heus niet zo snel iets zou oppikken… Boy, what was I wrong. Meneer is pas twee keer geweest en vannacht was het plots raak: hoge koorts, snotneus, een piephoestje en een heel fragiel huiltje dat door merg en been gaat. Hoe heerlijk ik het ook vind als hij lekker tegen me aan ligt, zo’n lappenpop om je heen gedrapeerd die nauwelijks beweegt voelt toch allesbehalve fijn. Hopelijk is hij na een goede nachtrust weer een beetje de oude, maar dan komt het volgende punt: dat mam en pap natuurlijk alles overnemen van zoonlief. De potjes vitaminepillen staan al klaar, en beslaan inmiddels het halve aanrecht. Ik heb toch nog maar wat extra potjes ingeslagen gisteren.
We zitten volop in de repetities van onze nieuwe voorstelling ‘Female Rappers’ en inmiddels kan ik alleen nog maar in rapzinnen dromen. We hebben drie fantastische nummers geschreven en ik denk oprecht dat ze allemaal een high hit potential hebben. Op 25 maart is de première in de Supperclub in Amsterdam en ik kan niet wachten om de reacties van het publiek te horen. Als iedereen nou net zo enthousiast is als wij, brengen we de nummers misschien wel echt uit. Een carrièreswitch? Nee hoor, maar ‘een eigen rapsong’ kan weer van mijn bucketlist gestreept worden.
Mijn nagellakverslaving is hier al menigmaal aan de orde gekomen en die wordt telkens weer gevoed door de nieuwe seizoenskleuren. Zo was ik net een beetje uitgekeken op mijn winterse kleurtjes of er lag alweer een nieuw pakketje in de bus van Caption met de Resort-collectie. Hier wil ik dus spontaan van op vakantie. Dat zit er voorlopig niet in, dus dan maar de kou trotseren met deze heerlijke frisse kleurtjes! Nog een fijne bijkomstigheid: deze nagellak is dankzij de LacQ-3 technologie binnen een minuut droog, dus tussen het wasjes vouwen en flesjes door maken heb ik net genoeg tijd om zo’n heerlijk nieuw kleurtje erop te gooien.
Ik ben nog steeds niet helemaal ‘geland’ na die heerlijke Curaçaose temperaturen twee weken lang. Elke ochtend sta ik voor mijn kast en kan ik nergens anders aan denken dan aan een heerlijk warm joggingpak en dikke warme sokken. En qua schoeisel wil ik al helemaal niets anders dan gympen en laarsjes en dus was het tijd om in de sale nog een mooi paar te scoren. Nu verlang ik jaren al heimelijk naar een paar Dr. Martens, maar manlief heeft daar zijn veto over uitgesproken. Ik snap zijn commentaar ook wel, maar het is natuurlijk de truc om die grove kistjes juist te combineren met een gezellig outfitje. Toen dit prachtige exemplaar op Omoda voorbij kwam, greep ik mijn kans en is mijn wens eindelijk in vervulling gegaan. Wat denk je? Jon vindt ze nog leuk ook.
Maandag was de première van ‘Het leven is Vurrukkulluk’ (yes, ik moest deze titel op de loper spellen en dat is natuurlijk faliekant mis gegaan…). Frans Weisz heeft maar liefst een halve eeuw gevochten om dit prachtige boek te mogen verfilmen en nu is zijn wens dan eindelijk in vervulling gegaan. En dan speelde zijn zoon en onze goede vriend Géza ook nog eens de hoofdrol, die -mind you- tijdens de eerste schetsen nog op de kleuterschool zat. Het had zo moeten zijn dat dit project nu pas is gerealiseerd. Een heerlijke film met het prachtige Vondelpark als decor en natuurlijk apetrots op Géza. Gaat dat zien!
