Dagboek van een model
Castings zijn ráre dingen
Soms krijg je bij HNTM een kijkje achter de schermen bij een casting. Het ziet er altijd gezellig en makkelijk uit, maar eigenlijk zijn castings rare dingen. Vandaag vertel ik jullie over verschillende onderdelen van een casting, die je niet op tv voorbij ziet komen.
De eindeloze wachttijden
Als er iets is waar modellen goed in zijn, dan is het in wachten. Neem maar eens een kijkje in de tas van een model. Naast een portfolio en hakken heeft elk model altijd iets bij zich om zichzelf bezig te houden. Sommigen hebben een boek, anderen een telefoon met spelletjes, ik nam wel eens een sudoku-puzzelboekje mee en ik heb zelfs iemand met een Rubik’s Cube zien spelen. Het is doodnormaal om langer dan twee uur te moeten wachten. Soms staan er heel veel modellen voor je in de rij en moet je achteraan aansluiten. Bij andere castings zijn er weer niet zoveel meiden, maar willen ze bij iedereen even de kleren passen en dat kan lang duren. Of het kan gebeuren dat de casting directors net even zitten te lunchen. Dikke vette pech dat je net binnenkomt en dus pakt iedereen er een boek, sudoku of gameboy bij en bereidt zich voor op een uurtje verveling, terwijl de heerlijke geuren van de lunch de hongerige modellenneusjes bereiken.
De charmante wachtruimtes
Omdat de wachtruimtes vaak klein en vol zijn, moet je je als model in de kleinste hoekjes kunnen opvouwen. Als de stoelen vol zijn, is een tafel zo omgetoverd tot een bank voor vier dunne modellenbilletjes en ook onder de tafel passen vier opgekrulde meiden. De vloeren zitten vaak ook volgestouwd, op een klein paadje van deur naar deur na. Ook de trap doet het goed onder de modellen. Met een beetje geluk passen er twee meiden per tree op.
De stress van het op tijd komen
Je moet bijna altijd wachten op een casting, maar te laat komen is echt een no go. Dit kan soms lastig zijn omdat een eerdere casting is uitgelopen, je de metro de verkeerde kant op hebt gepakt met je domme modellenhersentjes of omdat je vast stond met de bus. De oplossing: rennen! Wat later storm je met een rode kop de casting binnen, waar je nog tien collega’s ziet uitpuffen op de vloer.
De schoenenswitch
Vaak is het de bedoeling dat je op hakken de casting binnen komt stappen, maar metrotrappen op en af is nogal lastig op stiletto’s. Elk model rent dus rond op sneakers en switcht buiten op de stoep naar hakken (heel chic). Daarna stappen ze met een nonchalante blik de casting binnen alsof ze er altijd zo flawless en stylish bij lopen om vervolgens na de casting de sneakers weer aan te trekken. Buiten het zicht van de castingdirectors natuurlijk, want die mogen er niet achter komen.
De vleeskeuring
Over het algemeen heb je meestal een gezellig gesprekje met de casting directors, laat je je boek zien, loop je heen en weer en maak je wat foto’s. Maar soms maak je gekke dingen mee. Zo werd ik een keer met een groepje van tien meiden per keer naar binnen gestuurd. We moesten op een lijn gaan staan aan het einde van de catwalk met felle lampen op ons gericht, onze haren in een lage staart en zonder schoenen. De designer keek samen met de casting director per meisje of ze het wat vonden en dat ging zo: ‘No, no, you turn to the side… No, no, you stand over there, no, no, no, turn to the side… No, no. K, bye.’
Het doel van de castings? Jobs boeken. De gemiddelde succesrate van castings? 2%. Blijven we het allemaal braaf doen omdat het moet? Yup!
xx
