En nu ben ik boos

Om wat meer geld in het laatje te schuiven heeft de gemeente Amsterdam in al haar wijsheid besloten om het uitschrijven van parkeerbonnen uit te besteden. De politie heeft het al druk genoeg en heeft wel wat beters te doen dan bonnetjes schrijven en vervolgens door ons te worden uitgefoeterd. Begrijpelijk. Maar je voelt de ‘maar’ in dit verhaal aankomen. Dat uitbesteden, dat doen ze aan een commercieel bedrijf. Juustem. Een bedrijf dat dus niet zoals in het geval van de politie stopt als het onraad riekt, het bonnenblokje tevoorschijn haalt, een wenkbrauw optrekt, er iets opkrabbelt en het netjes onder je ruitenwisser stopt. Nee nee, deze types scheuren schuimbekkend door de straten speurend naar mensen die een seconde te laat zijn met het bijvullen van de parkeermeter. Te beroerd zijn ze om uit te stappen en je notie te geven van je bekeuring. Die vind je zes weken later wel op de deurmat. Zelfs de aloude wielklem heeft haar comeback gemaakt sinds dit bedrijf op strooptocht is.

Bovenstaande is bloedirritant en ergerlijk, maar ik kan er mee leven. Soit. Fout is fout. Had ik maar moeten betalen. Maar nu is het volgende aan de hand. We hadden een brainstormochtend bij Daniëlle in Amstelveen. Ik heb de Park-line-app dus niks aan het handje. Ik meld me aan, ga brainstormen en meld me daarna weer af. Maar daar zat toch een ouderwetse prent onder mijn voorruit. Dat dan weer wel, Amstelveen neemt daar dan blijkbaar nog net de moeite voor. Een parkeerbon terwijl ik netjes had betaald.

Bezwaar maken kan pas als je de bekeuring binnen hebt. Die kwam deze week. En nu komt het. De bon is uitgeschreven op 5 oktober. In de brief staat dat vanaf 27 september het startsein klonk om bezwaar te maken. Ja, dat vind ik ook knap,  want dat is een week voordat ik de bon kreeg. Vanaf dat moment had ik zes weken de tijd en die zijn nu dus zo’n beetje voorbij.

Zelden heb ik de woorden triest en sneu meer op hun plaats gevonden. Zo. En nu bezwaar maken.