Het allerergste dat je kan overkomen in de trein

Het was bijna zeldzaam, zo chagrijnig als ik opstond vorige week. En in plaats van te doen waar ik op dat moment Heel Erg Zin in had (een bak Ben & Jerry’s Cookie Dough uitlepelen op de bank en al het sociale contact vermijden), had ik een afspraak in Amsterdam. Op zaterdag. Een afspraak die al drie keer was verzet. Waar ik simpelweg niet meer onderuit kón.

Dus ‘grabbede ik myself together’, om zuchtend en puffend naar de trein te sjokken. Kuttrein. Met warme dagen al helemaal. “Gewoon even snel gaan Kiek, en dan hebben we daarna nog een lange avond samen. Doe je dan niet meer zo chagrijnig?” M’n lief kijkt me semi-bezorgd aan. “Ja, is goed, sorry. Ik heb het gewoon warm. Ofzo. Als ik terugkom ben ik weer gezellig.” Om 14:00 uur ‘s middags vertrek ik van huis.

Om 16:58 uur rijdt de trein Utrecht Centraal weer binnen. Finally, home. Eindelijk écht weekend en niets doen. Alleen nog even de Sprinter in richting Lunetten en dan ben ik binnen vijf minuten thuis. De chagrijnigheid is gaan liggen. Ik heb pioenrozen gekocht én chocolade. Werkt altijd. Whoooo, shit. De trein gaat al over twee minuten. Als een dolle hyena ren ik naar het juiste spoor. Yes, gehaald. Op het moment dat we wegrijden voel ik dat er iets niet goed gaat. Ik. Zit. In. Een. Intercity. In. Plaats. Van. In. Een Sprinter. Maar er stond toch ‘Spoor 21’? Ik bén vanaf spoor 21 weggegaan en rond dezelfde tijd. Weet ik veel, ik ben net verhuisd.

Ondertussen appt m’n boy dat de nieuwe barbecue net binnen is en dat hij lekkere hapjes in huis heeft gehaald voor een avond genieten in eigen tuin. Of ik al bijna thuis ben. “Meneer, mag ik wat vragen? Weet u toevallig waar deze trein naartoe gaat?” De conducteur kijkt me droog aan. “Venlo.” “Oh. Oké. En de eerstvolgende stop is eh, over…?”, vraag ik geïrriteerd . “Drie kwartier.” Ik kijk uit het raam en zie dat we Letterlijk Langs Mijn Huis Rijden. Hoe hoog zou de boete eigenlijk zijn als je aan de noodrem trekt?

Hi, ik ben Kiki. En ik ben net verhuisd. En ik krijg het voor elkaar om op vijf minuten afstand van mijn huis te zijn en vervolgens toch TWEE UUR LATER (en nog chagrijniger dan op de heenweg) thuis te komen omdat ik in een  trein stapte waar ik niet eerder uit kon. En toen weer helemaal terug moest. En ja, hier hebben jullie natuurlijk helemaal geen ene kláp aan, maar een mens moet soms even lekker ongegeneerd kunnen grommen, toch? Note to self: koop een auto, Kiek. En heul snel.