Het eigen leven van mijn spellingcheck

Ik tik net de titel van dit stuk in en daar begint het gedoe al. Werd het ineens ‘Het eigen leven van mijn spelchick’. Wat in de wereld is nou weer mijn spelchick of wie? Een meisje dat met je speelt of een grietje dat goed gaat op spelling? Curieus die functie op mijn laptop en telefoon, dat vind ik het. Een geruststelling is dat ‘ie soms mijn tikfoutjes alvast filtert, maar het is ook bloedirritant als het mijn zorgvuldig zelfbedachte vocabulaire tot in het oneindige corrigeert. Maar, tegelijk is het de allerlekkerste bron van vermaak, tot de tranen over m’n wangen rollen. Je kunt wel zeggen dat ik een haat-liefde-verhouding heb met autocorrectie.

Ken je Grace en Frankie? Is May haar nieuwe lievelings op Netflix. Daar redt de spelcheck in combinatie met de functie om te dicteren levens of in ieder geval gezichten en een bak met roddels, als de kinders een bericht doorsturen over de scheiding van hun ouders en het homo-zijn van de vaders in kwestie. Kan dus ook nog, al zie ik ze dan toch echt liever lekker de mist in gaan.

De allerfijnste verbasteringen, volgens het internet? Het moment dat je zegt dat je gaat tukken en het ineens rukken wordt. Als ik zeg dat ik een mailadres heb, dan heb ik plots een maîtresse. Mannen, die is in het bijzonder gevaarlijk voor jullie. Of dat een overheerlijk ciabattabrood ineens als viagrabrood je app in wordt geslingerd. Ik verdenk je dan trouwens wel van dubieuze gesprekken, want de mijne houdt het gewoon bij ciabatta.

Nu tik ik soms ook weleens hoer in plaats van hier, dat zou een nuttige toevoeging zijn van de autocorrectie. Dat de spellingchecker ongure woorden uit je tekst haalt, zodat ik niet per abuis naar May ‘hoer’ stuur, terwijl ik toch echt wil zeggen ‘doe maar hier’. Er schijnt een optie te zijn om het uit te zetten, maar hé, daar wordt het leven toch ook weer een stuk saaier van.