Naar kerstmuziek luisteren is gezond voor je

Weet je wat nou het allerleukst is aan kerstmuziek? Dat het ál-tijd diezelfde tien liedjes zijn die worden gedraaid. Dat maakt het zo kneuterig.

Het hele jaar hoor je ze niet, natuurlijk niet, maar opeens is het alleen maar hetzelfde riedeltje op de radio. Driving Home for Christmas, War is Over, Do They Know It’s Christmas, Last Christmas, All I Want for Christmas, So This is Christmas, dat soort klassiekertjes. Elk jaar weer. Ik kan elk belletje en pingeltje wel dromen. Een soort feest der herkenning, want je denkt bij elk nummer al gauw: verrek, o ja, déze. En dat brengt dat ultieme kerstgevoel naar boven, juist omdat het traditionele nummers zijn, die je ook luisterde als kind. Het wekt weemoedige en blije gevoelens op. Je herinnert je opeens je dansende dronken moeder weer, van vorig jaar. Of die knapperd op die kerstborrel met wie je hebt staan kussen in een hoek. Of aan het lachen met je vader. Het keten en urenlang aankleden en tutten met je zussen.

Dat klopt ook, zo zeggen neurowetenschappers. Als je luistert naar kerstmuziek, worden die delen in je brein geactiveerd die zijn gelinkt aan emoties. Herinneringen komen hierdoor écht naar boven. In je hippocampus, als je het je afvraagt. Het kan mensen met een dipje dus echt helpen, omdat het je mentaal en zelfs fysiek opbeurt, die truttige nummers. We verzinnen het niet: gebeurt allemaal automatisch in je brein. Dus je bent juist een leuk mens als je zo houdt van die eeuwige zoetsappige Jingle Bells en Sleigh Ride en het oeuvre van Michael Bublé. Je houdt van je verleden. Je koestert tradities, familie én herinneringen. Good for you.

Slinger die Sky Radio maar aan dus. En iedereen die jengelt dat het ‘zoete en saai en duffe meuk is’: niet naar luisteren. Zet je gewoon extra hard Justin Bieber met Mistletoe aan om hen de mond te snoeren. Of Britney Spears met My Only Wish This Year. Volledig ondergewaardeerde nummers, wat ons betreft. En we hebben nog maar veertien dagen…