Noem het een afwijking, maar ik word een beetje sip van saaie notitieboeken. Als ik veroordeeld ben tot zo’n exemplaar, dan is het één grote vicieuze cirkel. Van een lelijk notebook ga ik slecht schrijven, met pennen die dan weer net op zijn, en dan moet ik weer krassen. Eén en al ellende dus. Klein leed, dat dan weer wel.

Andersom werkt het ook zo trouwens. Een mooi notebook verdient een behoorlijke pen, met die behoorlijke pen moet je knap schrijven en zo ontstaat de oneindige zoektocht naar het perfecte notitieboek. May verscheepte er laatst weer tien van Parijs naar huis, ik struin al week en dag websites af naar iets dat past. En deze drie gaan op mijn verlanglijst, voor als ik terug ben van vakantie. Iets om te zoenen, voor de snacktrek én om m’n richtingsgevoel op te krikken. Met een vers boekje aanschuiven, ik kan niet wachten.

Beeld: Juniqe.nl