Wil je weten: een avondhumeur bestaat

Intens chagrijnig opstaan, ik heb het (dank op de blote knietjes) zelden. De enkele keer dat het me gebeurt, is het zó hardnekkig dat het een dag duurt en heet het waarschijnlijk PMS of een kater. Maar mijn vriend is bezitter van het klassieke ochtendhumeur. Dat je met één oog voorzichtig opzij gluurt als je wakker wordt om te kijken hoe de pet staat, zo één. Maar als ík indut ’s avonds, dan verander ik in een furie in de tien minuten waarin ik mezelf verkas van bank naar bed. Heus niet altijd, maar soms grom ik mezelf door het make-up afhalen en tanden poetsen heen.

Wat blijkt? Misschien heb ik wel een avondhumeur, want een avondhumeur bestaat. Het zijn vooral de ochtendmensen die hier last van kunnen hebben (nu wil ik mezelf niet het stempel ochtendmens geven trouwens). Het zit zo. Als je een ochtendhumeur hebt, dan ben je als avondmens gewoon nog niet klaar om je dag te beginnen als de wekker gaat. Bij een ochtendmens werkt dit, tatadataaaa, exact andersom. Je bent vroeg op, vlamt de dag door en ’s avonds hakt de vermoeidheid erin en word je chagrijnig.

Dus joejoe, jullie daar met het ochtendhumeur, jullie zijn niet alleen, maar in goed gezelschap van de mensch met een avondhumeur. Mijn hemel, je zal maar onder één dak wonen met beide chagrijnige types, daar zou ik spontaan een middaghumeur van oplopen.