5 levensfases omschreven in shotjes; dit herken je
SHOTS. Hoe vaak ik mezelf ’s ochtends wel niet heb vervloekt hierom. Van te veel drinken ben ik niet vies, maar die shots, die nekken me dus elke keer. Wat natuurlijk eindigt in een bizarre kater. Helaas moet ik ook toegeven dat ik vaker wel dan niet de aanstichter ben geweest van weer een rondje zoete meuk of gekke combinaties of ineens tequila een ont-zet-tend goed idee vond. Maar ook in het nemen van shotjes worden we uiteindelijk allemaal volwassen. Waar je je carrière begint met een Flügel, Boswandeling of een Splitje, kom je daar niet echt meer mee aanzetten nu je de Big 3-0 nadert. Nee, dat was vroeger wel even anders. En niet liegen nou, ook jij kan waarschijnlijk je verschillende levensfases opdelen in shots. Oh jawel, check deze 5 maar even. Proost.
1. De shots voor als je nog minderjarig bent
Ja, laten we nou niet allemaal heel heilig doen dat we heel braaf niet hebben gedronken voor ons zestiende (of achttiende). Dat is natuurlijk niet helemaal waar, hè: voor mij bestond deze periode uit het drinken van Canei, Passie en Piña Colada. En dan niet de cocktail, nee, gewoon kant-en-klaar uit de fles. Gadverredamme. Dus echt veel shots heb ik zelf in deze periode niet gedronken, maar dit was wel de periode dat de Jägerbomb in mijn leven kwam. Heuglijk moment. Wintersport is sinds toen bijna niet meer compleet zonder. En om de een of andere reden raakte ik in deze fase ook bekend met Goldstrike. Bestaat dat drankje überhaupt nog?
2. De shots voor de beginnende drinker
De mierzoete shotjes. Appeltaart, Splitje en natuurlijk de Flügel. Pluspunten als je telkens bij de Appeltaart ook een toefje slagroom erop deed. Ook de Stuiterbal komt vaak voor, een belachelijk smerige combinatie van Sambuca en Blue Curaçao. In mijn stamkroeg werd het Koetje altijd als standaard shot gegeven. Ik krijg nog steeds af en toe nachtmerries van die smaak. Absolute favoriet in deze periode was de B52, ook wel de nachtmerrie van elke barman, want je bent zó lang bezig met die laagjes goed maken. Maar oh man, stiekem toch wel erg lekker, hoor. Misschien moet ik die B52 ruim een decennia na deze fase weer een comeback geven.
3. De shots voor de bingedrinkende student
Het studentenleven is voor velen natuurlijk een periode van veel drinken, weinig geld (of bijlenen bij DUO), veel brakke ochtenden, en hier en daar wat studeren. Dat was ook voor mij niet anders. En als het aankomt op die financiële kwestie, wordt er ook op de shots gekort: hallo tien shots voor tien euro. Koopje, toch? En zo sta je voor je het weet aan de (sports)bar met vieze reageerbuisjes gevuld met Jäger (voor de Amsterdammers: ja, die bij het Leidseplein is natuurlijk berucht om deze shots). Verder was dit voor mij ook de periode waarin je de mixjes achterwege liet en klaar was voor het grote werk. Tequila, Sambuca, Dropshot, mijn all-time favourite Frangelico… Niks shaken, gewoon hoppa: drank in dat glaasje. Voor als je na twee uur ’s nachts nog even de klapper wilde maken, was de Flatliner natuurlijk the way to go. Of de Tequila Suicide waar je graag de show mee wilde stelen.
4. De shots voor mensen die naar het weekend toeleven
Wanneer je een fulltime baan hebt en van negen tot vijf op kantoor zit, is er niks zo fijn als die vrijmibo. En ja, ik hoef je natuurlijk niet te vertellen dat die uit de hand kan lopen. Het grootste gevaar is hier uiteraard het liquid dinner. Kenmerkend voor de shots bij de vrijmibo is dat ze zich al vroeg op de avond laten zien. Je begint vroeg, eet nauwelijks, dus bent al eerder in die shotsstemming. En zo gebeurt het dus dat je rond een uurtje of negen à tien met je collega’s proost met een Jäger. Héérlijk. Ook is hier de limoncello veelal aanwezig. Liefst wel koud natuurlijk, maar zo niet, dan doen we er ook niet zo moeilijk over.
5. De shots voor mensen die eigenlijk geen shots meer willen doen
Aan het begin van je drankcarrière zijn shotjes altijd een feest. Katers vielen dan nog mee en uitgaan kon elke dag van de week. Tja, dat is nu wel eventjes anders. Dus als nu iemand een rondje shotjes bestelt, wordt het niet meer standaard ontvangen met een ‘jippie’, maar met gezucht. En je wordt kieskeuriger, hè. Zo wijs ik nu steevast elke Sambuca af (‘nee, dat drink ik dus écht niet’), tequila gooi ik stiekem onder de bar weg en bij een Dropshot of Salmari houd ik m’n neus dicht. Wat worden we oud, hè.
