Als in New York wonen je droom is

Sjongejonge, wat vind ik het toch altijd awkward om een stukje over mezelf te tikken. In Amerika zijn ze erg goed in schaamteloze zelfpromotie, maar na bijna twee jaar in New York te hebben gewoond bak ik er nog steeds niks van.

In de zomer van 2017 hebben m’n ouders mij en vijf koffers afgezet in de East Village waar ik een griezelig hoge borg had betaald voor een kamer die ik nog nooit had gezien. Ik kende welgeteld twee mensen in een stad van acht miljoen en stond op het punt om aan een master journalistiek aan de NYU te beginnen. Je snapt: ik was zenuwachtig.

In New York wonen was al jaren een droom. Ik had er twee keer een zomer doorgebracht: één keer voor een Engels cursus en één keer om een paar bachelorvakken aan de NYU te volgen. Ik hoopte dat die zomers genoeg waren om de itch te scratchen, maar het maakte me hongerig naar meer. Ik wilde écht onderdeel van deze stad uitmaken. Ik wilde mezelf New Yorker kunnen noemen, abonnementen op mijn favoriete New Yorkse tijdschriften op een New Yorks adres laten bezorgen, de seizoenen zien veranderen en gaan waar de niet-toeristen gaan.

Daarnaast voelde ik dat ik nog veel te leren had op het gebied van journalistiek. En waar kun je dat beter doen dan in de mediahoofdstad van de wereld? Precies. Het aanmeldingsproces was lang en stressvol, maar uiteindelijk succesvol.

Amayzine en Bo Roobol verdienen credit voor mijn keuze om me vol in dit proces te storten. Hoezo, vraag je? Ik ben al jaren een Amayzine-lezeres (ik schreef irritant vaak ‘amayzine’ in plaats van ‘amazing’ en snapte dan oprecht niet waarom er een rood lijntje onder m’n woord stond) en elke keer als ik Bo’s stukjes las en foto’s zag, begon het weer te kriebelen. Dan werd ik een beetje jaloers en dacht ik: waarom zit ik daar niet? Uiteindelijk veranderde dat in: ik moet terug, en nu voor het echie. Dus dat deed ik. En nu heb ik m’n master op zak en tik ik hier (vanuit het appartement dat gelukkig geen scam was) stukjes voor het een en het ander.

Dus bedankt, Amayzine. Mede door jullie ben ik aan deze amayzine amazing ervaring begonnen. Het voelt daarom extra passend en bijzonder dat jullie mij nu voor jullie over deze magische stad laten schrijven.

Om eerder genoemde reden zal ik het over mezelf praten tot een minimum houden. Ik zal fungeren als jullie New York-reporter en alles vertellen over wat hier gaande is, wat er te beleven valt en hoe het is om hier te wonen.

Speak soon,

Anna