Chateau Meiland: de naklets
Je hoeft maar drie dingen te doen. Op het puntje van je stoel gaan zitten, jezelf trakteren op koffie en heel hard lachen. Goedemorgen en bonjour-eh: het is tijd voor Chateau Meiland de naklets, met deze week in de hoofdrol: Martien on the road en ‘antruhkoht’ op het menu. Huilen, zo grappig.
– Erica gaat boven stofzuigen. Martien: ‘Dat moet Erica echt even zelf weten, ik ga zo wijnen. Claire is vandaag twee jaar geworden en het is trouwens ook al kwart over twaalf en ik heb nog geen wijn gezien, PFF.’
– Vanavond maakt Martien ANTREKOOT. ANTRUHKOHT. KOOTH. CO. COTE. Entrecote.
– Carolien: ‘Wel fijn dat ik weer even lag, hoor.’ Erica: ‘Lag? Waar lag je dan?’ Carolien: ‘Nee, lach van lachen. Dat ik weer even moet lachen na zo’n rotochtend.’
– ‘En daar staan allerlei mooie kunstwerken. Ik houd eigenlijk niet echt van kunstenaars. Ik vind het een vreemd volk. Ik denk altijd maar: doe gewoon even iets met je leven, weet je wel. Nou ja, laat ook maar gaan, hoor.’ Maar wel fijn dat je de kunstwerken in ieder geval mooi vindt, Mart.
– En dan hebben we Martien ook nog achter het stuur. Alleen al om die gigantisch lange vingers om het stuur gekruld, prikkende oksels en z’n blik richting de binnenspiegel. Wat. Een. Figuur.
– Martien: ‘Gewoon à gauche hier, ja rechtdoor aanhouden, j,a à gauche, ja, gewoon rechts blijven rijden, dan ga je super.’ Uhm, maar à gauche is toch links?
– Martien: ‘Carolien, zit jij nou al te wijnen? Heb je wel al de salade gemaakt? Nou ja, laat ook maar even gaan hoor, ’t is rosé, geen witte wijn.’
– Martien: ‘Zeg Maxime, haal dat haar eens uit Claires gezicht. Dat kind ziet helemaal niks en zo wordt ze dus echt heel scheel, hè…’
– Ben ik de enige die Martien de hele dag wil bellen? ‘JA AALOOH.’
– Martien: ‘Oh dit is helemaal een spiegel, joh. Ik schrik me rot van mezelf.’
– Martien: ‘Nou, moet je luisteren, wat een vreselijke sokken krijg ik hier om te passen. Echt afschuwelijk. Ik neem de schoenen, maar die passokken, PFF. Ja, AALO, bonjour-eh, ik neem de schoenen. Ze zijn oké. It is oké. Ja, oui, I’ll pay, merci.’
– En een bon weekend hé, en oh de fraar.
– Martien: ‘Carolien, zet die muziek zo snel mogelijk uit, het lijkt hier wel een graftombe.’
