Dagboek van een model

Lily spendeert haar dagen als model en holt van shoot naar show en door naar weer een casting. Op Amayzine vertelt ze je alles over hoe haar leven écht is. Onder een andere naam, dat wel, maar dat betekent dat ze alle juicy details kan delen. Deze week: als je als model rock bottom raakt.

In de bio van @shitmodelmanagement staat het volgende: ‘we all want to quit’. Hoewel veel modellen (waaronder ikzelf) onwijs genieten van ons fabuleuze leventje, zijn er inderdaad vaak momenten waarop je denkt: laat maar zitten, ik ben er klaar mee, ik ga studeren. Ik denk dat dit komt door de hoge pieken en diepe dalen die het leven van een model met zich mee meebrengt. En wat doe je in de dalen? Dan ga je twijfelen. Ik heb wat dalletjes voor jullie op een rijtje gezet

Out of control

Je wordt soms van hot naar her geslingerd zonder dat je zelf enige invloed hebt op je agenda. Natuurlijk zitten er voordelen aan dit last-minute leven: je kan opeens gebeld worden en naar een nieuwe stad of tropisch strand vliegen. Zo houd je het leven zeker spannend. Aan de andere kant kun je alleen bijna nooit dingen plannen, omdat je niet zeker weet of je er wel of niet zal zijn. Ik ben er nu mee opgehouden om af te wachten en plan mijn hele agenda lekker vol. Ik zeg er wel altijd bij dat het ‘met last-minute afzeggings is’.

Netflix and wait

Er zijn ook momenten dat je agenda leeg blijft. Opties die niet doorgaan, jobs die afzeggen of een wat rustiger periode in modellenland. Dat kan heel frustrerend zijn. Op dat soort momenten krijg ik vaak veranderdrang. Ik ga studies en cursussen opzoeken, schrijf me in voor vrijwilligerswerk of ga op zoek naar een baristabaantje of nieuwe hobby. Zodra ik dan een beginnetje heb gemaakt aan zoiets nieuws, zul je altijd zien dat het bureau aan de telefoon hangt met een job plus twee weken castings in Parijs. De studieboeken verdwijnen in de kast en er is weer een bar waar ik een tijdje beter niet m’n hoofd kan laten zien. Ik verkies overigens uiteindelijk altijd modellenklussen boven mijn nieuwe punnikhobby.

Big money

Een grote fout die veel mensen maken, is denken dat modellen goud geld verdienen. Toegegeven: er zijn veel meiden die grote bedragen verdienen, maar dat is zeker niet altijd het geval. Naast het feit dat er soms gewoon geen werk is (en dus geen inkomsten), komt er ook nog bij dat je als model onwijs veel moet investeren voordat het geld begint te rollen. Denk hierbij aan vliegtickets, castingkleding, huur of hotelkosten, kosten voor testshoots (vrij-werk-shoots die je puur doet voor nieuwe beelden in je boek), taxikosten en al het geld dat je uitgeeft aan vliegveldmaaltijden en lunches on the go. Nee, niet die sportbeweging, maar een groene healthy vegan low calorie shake die je al rennend naar je volgende casting opdrinkt.

It’s a lonely world

Het kan voor sommige meiden best eng zijn om zomaar in een nieuwe stad te moeten wonen. Niet iedereen maakt zo makkelijk vrienden als ik (ik ben gewoon een supersociale, leuke vlinder). Eenzaam voel ik me NOOIT. Niet als ik alleen op het vliegveld zit, niet als ik alleen in mijn hotelkamer terug kom na een dag schieten, niet als ik alleen een casting binnenloop waar ik niemand ken en iedereen in haar eigen telefoon gedoken zit. Oké, misschien voel ik me stiekem soms ook best alleen.

Nee, nop, nein, no, non

Ga er maar vanuit dat je non stop NEE naar je hoofd krijgt. ‘Nee, je hebt de job niet geboekt.’ ‘Nee, de optie gaat toch niet door.’ ‘Nee, ze hebben toch een ander model gekozen.’ ‘Nee, deze kleur staat niet goed bij jouw hoofd.’ ‘Nee, dit soort broeken zijn niet goed voor je figuur.’ ‘Nee, deze foto is niet mooi.’ ‘Nee, je moet niet zo raar met je lip trekken.’ Nee nee nee nee. Tegen zoveel kritiek moet je wel opgewassen zijn en dat is niet altijd het geval. Ik snap het heel goed dat meiden soms liever stoppen. Ik weet ondertussen precies mijn eigen onzekerheden en minpunten te vinden. In een volgend dagboekstukje zal ik jullie meenemen in mijn onzekere-modellenbubbel.

Maar waarom doe je het dan nog?

De modellenwereld is onwijs verslavend. Van de ene op de andere dag kan alles veranderen. Het kan zijn dat je door een bepaalde shoot opeens weer op ieders radar staat of dat een grote casting director je boekt voor een show en dan zul je zien dat ‘iedereen ALTIJD jou al fantastisch vond’. Maar behalve dat je plots kan doorbreken, is er ook geen duidelijke top. Je breekt door, fantastisch. Maar elke keer ligt de top toch net weer hoger dan je dacht. En wat is die top eigenlijk? Is het een bepaalde fotograaf met wie je nog wou werken? Of een tijdschrift? Misschien heb je wel een merk waarvoor je heel graag zou willen werken. Maar zodra je dat hebt gedaan, komt er meteen weer een nieuw doel in zicht. Kortom: de top verplaatst zich steeds en je blijft dus maar maar klimmen.

Zelf heb ik al meerdere tussenstopjes gehaald, maar ik ben zeker nog niet op het hoogste punt van de Mount (n)Everest. Dus ik blijf driftig doorklauteren naar een top die steeds weer boven me uit beweegt.

XX Kusjes van Lily