Mijn laatste kerst…

Ho ho ho. Stop! Niet meteen wegklikken, dit wordt stukken minder zwaar dan je denkt, maar er staat best wat op het programma in mijn leven waardoor ik deze kerst heel veel laatste dingen op een bepaalde manier doe.

Het wordt de laatste kerst…

Dat ik in mijn huis woon

Nog 23 nachten slapen en dan ben ik voor het eerst officieel huiseigenaar. Grootgrondbezitter. Het wordt dus de laatste kerst zonder open haard, zonder tuin, zonder huis uit 1918. Het liefst zou ik morgen verkassen. Is het al 15 januari?

Zonder hypotheek 

Mijn vriend feliciteerde me met de grootste schuld van mijn leven, toen de verkoper ons bod accepteerde. Ik ben vanaf het nieuwe jaar een vrouw met een hypotheek en dat schurkt toch wat tegen het burgerlijke aan.  Gevaarlijk, gevaarlijk.

In Nederland

Want ik beloof mezelf elk jaar opnieuw dat ik vóór de feestdagen op het vliegtuig stap en ná de jaarwisseling pas weer terug kom. Helaas faal ik elk jaar jammerlijk. Bij deze beloof ik plechtig dat ik volgend jaar met de noorderzon vertrek (alweer).

Zonder tante te zijn 

Mijn broer wordt vader. Zitten we deze kerst nog met een bèbè in de buik aan tafel, we beginnen het nieuwe jaar met gezinsuitbreiding. Een extra Mans op de wereld, ik kan niet wachten. Ik word dus tante Adeline en dat doet allemaal tanterige dingen met me.

Met een hernia

Soms moet een voornemen op repeat. Vorig jaar zat ik zo stoned als een garnaal aan de kerstdish, moest ik om het half uur gaan liggen en ook al is het dit jaar duizend keer beter, volgend jaar moet zonder. Op een hernialoos 2020 dus.

Als New York virgin

En niet alleen als New York virgin hoor, want ik wil nog meer gaan zien in 2020 (het noorderlicht bijvoorbeeld,  ik noem maar even iets), maar ik heb the city that never sleeps toch voor de zekerheid even op mijn lijstje gezet. Opdat ik het niet vergeet. Ik moet/zal/wil naar New York.

Zonder botox

Ha, grapje. Dat denk ik ieder jaar als ik mezelf in december in de spiegel aankijk. Na te weinig slaap, te veel alcoholische consumpties en het van feestje naar feestje ploeteren. Ik heb zo’n zwaar leven, vinden de rimpels in mijn voorhoofd.