Dingen waar ik me dood aan erger tijdens yogales

De hele bedoeling van yoga is natuurlijk dat je je ooooooontspant. Het is dus vooral niet slim om je te gaan lopen ergeren. Sterker nog, ik heb ooit een leraar horen zeggen toen er naast de yogazaal iemand losging met een boormachine: ‘Zie dit als een spirituele oefening om terug te gaan naar de plek in jezelf waar altijd vrede is.’

Ik ben iemand die zich snel ergert. Het is geen toeval dat ik ervoor heb gekozen om het grootste deel van mijn dagen alleen achter een computer door te brengen met de hond aan mijn voeten. Ik vind overal iets van, tot vervelens toe, en daarom ga ik naar yogales om meer zen te worden. Alleen gebeuren er dan tijdens de yogales weer zoveel ergerlijke dingen dat ik me afvraag of de kuur niet erger is dan de kwaal. Dit zijn mijn grootste ergernissen:

1. Hakkietakkie-Engels

Amsterdam is natuurlijk een internationale stad waar het stikt van de expatvrouwtjes die niets beters te doen hebben dan de hele dag naar yogales te gaan. Niet zo gek dus dat de meeste yogalessen in het Engels worden gegeven. Nu kan ik dat prima handelen als de juf of meester in kwestie een beetje fatsoenlijk Engels spreekt. Maar: ‘roll yourself off wervel by wervel’? ‘And now you take a deep breathing’? En wat dacht je van deze: ‘Be careful with your polsen.’ Er gaat iets helemaal mis in mijn hoofd op deze momenten. Ik wil dan keihard door de klas roepen: ‘Het zijn vertebra’s, motherfucker!’

2. Tegeltjeswijsheden

Wat ook echt vreselijk niet te doen zo erg is, zijn yogaleraren die spirituele wijsheden menen te moeten delen die zo cliché zijn dat ik pijn krijg in mijn tandglazuur. ‘Een arme en een rijke man maakten samen een wandeling. Onderweg kwamen ze de Boeddha tegen, etc etc.’ Het punt van deze verhalen is dat ze meestal geen punt hebben. Ja, iets met: je moet je niet ergeren, je niet hechten aan materiële zaken of wees gewoon aardig tegen elkaar. Met een beetje pech heb je deze verhalen al honderd keer gehoord. En mocht je het eerste punt al kwijt zijn: they say you this story in English, hè.

3. Laatkomers

Als de les om 9.00 uur begint, hoe moeilijk is het dan om de deur om 9.00 uur dicht te doen en met de les te beginnen? Maar nee hoor. Om de één of andere mogelijk spirituele reden begint de les bijna altijd minstens vijf minuten te laat en gaat de les daarna ook langer door. Ik vind dat respectloos naar iedereen die wél de moeite heeft genomen om op tijd te komen. Lees: ik heb hierna een afspraak. Lees: waarom de fuck ben ik zo vroeg mijn bed uitgekomen en heb ik me zo gehaast om hier op tijd te zijn? Kunnen we dit met elkaar afspreken, lieve yogi’s? Deur dicht, niemand meer binnenlaten en je zult zien dat iedereen voortaan op tijd is.

4. Kreuners, snurkers en hijgers

Ademhalen is een belangrijk onderdeel van de yogales. Al zou je een uur in child’s pose op je matje liggen en alleen maar ademhalen, dan ben je al geslaagd. Het probleem is dat sommige mensen dit nogal serieus nemen. Voor hen is gewoon ademen kennelijk niet genoeg, zij gaan tekeer alsof ze op zijn minst een drieling liggen te baren. Ook tref je bij de grotere scholen altijd wel een (nogal onfrisse) man aan waarvan iedereen het zo leuk vindt dat hij naar yoga gaat totdat hij keihard begint te snurken tijdens de savasana (laatste liggende pose).

5. Uitslovers

Moet je in de kleermakerszit zitten, gaan zij in de lotuspose. Sta je in de ploeg, gaan zij op hun hoofd staan. Doe je de eagle pose, staan zij op één been, met hun andere been loodrecht in de lucht en twee vingers in hun neus. Sommige mensen zijn ongezond flexibel en fanatiek en laten geen mogelijkheid voorbij gaan om dit aan de buitenwereld te tonen. En mochten ze niet al genoeg opvallen: zij zijn ook degenen in die heel strakke yogapakjes, het sixpackje bloot en waar ze een waanzinnige kont in hebben. Kunnen zij niet gewoon naar een aparte klas voor supermensen?