F*ck de feestdagen: als kerst je gestolen kan worden

Waarschijnlijk zal deze titel ervoor zorgen dat veel mensen volledig in de verdediging schieten. Kom niet aan kerst.  Luister je géén Sky Radio oftewel The Christmas Station sinds begin december? Schan-da-lig. Sta je niet te trappelen voor alle kerstdiners die je te wachten staan? Onmogelijk. Tsja, sorry mensen, ik heb het gewoon niet zo met kerst. En ik begin ook niet spontaan mee te zingen als Michael Bublé opkomt. Erg, ik weet het, maar die mensen bestaan dus ook. All I Want For Christmas zing ik dan wél weer mee, maar dat doe ik ook wanneer die in hartje zomer wordt gedraaid in de Cooldown, waar ze gratis kerstmutsen uitdelen. Hoor je mij niet klagen.

It’s the most wonderful time of th— Nee hoor. Ab-so-luut niet. Ik vind het dus vaak zulke gedwongen gezelligheid. Want met een beetje geluk heb je niet kerstavond, eerste én tweede kerstdag vol zitten met familieverplichtingen.  Maar ja, heb je dan wel geluk? Stel, je bent eerste of tweede kerstdag vrij van die verplichtingen… En dan? Ik voel me ook zó sneu wanneer je thuis blijft en aan de slag gaat met Thuisbezorgd, want ik ben ook weer niet zo van het plannen dat ik de koelkast al vol heb. En je voelt je dan toch een beetje zielig (heb ik dan) als je alleen zit met kerst. En dat terwijl het gewoon een doordeweekse dag is als anders. Maar voelt toch anders. Niet prettig.

Op vakantie dan maar? Dat neem ik me al jaren voor, om met m’n winterdepressie en mezelf de zon op te gaan zoeken. Maar dat komt er dus nooit van. Omdat ik de drempel om alleen te gaan te groot vind, iedereen om me heen het gelukkigst is met een opgetuigde kerstboom om hen heen en m’n ouders me het ook niet erg in dank afnemen als ik met de feestdagen duik. Dus mijn strategie is om een medekersthater te vinden en samen te klagen. Er is niks zo fijn als klagen. Dat vindt m’n broer gelukkig ook, al haat hij kerst niet per se, maar qua klagen is-ie solidair. Dank daarvoor.

Het vele eten dan? Ja, dat is natuurlijk altijd een voordeel. Tenzij je net zoals ik geen rem hebt en dus niet kan stoppen. Niet met eten en niet met wijn drinken. Is altijd een lastig puntje voor me geweest, maar rond de kerstdagen gaan alle remmen los. Alles. Moet. Op. Waardoor ik na de kerstdagen niet heel lekker (of strak) in m’n vel zit en ik bijna uit m’n voegen barst in m’n oud & nieuw-outfit. En — je ziet ‘m al aankomen — ik als goede voornemen me weer bij tientallen sportlesjes inschrijf om de schade te beperken. En ja, het jaar erna begint alles weer opnieuw.

Mijn oplossing dit jaar? Gewoon accepteren dat kerst het niet is voor jou. Scheelt veel opstandigheid, die acceptatie. En probeer er het beste van te maken. Dus even die Netflix-serie voor dat lange diner bingen, vakanties plannen voor in het nieuwe jaar, en mijn redding is in ieder geval één van de kerstdagen (liever meer) met vrienden door te brengen. Ook al vinden die kerst leuk en klagen ze niet met me mee, die overdaad aan wijn kan bij hen gemakkelijk. Godzijdank.