Ik dronk een week lang selderijsap en dit is wat er gebeurde

Mijn ochtenden waren pittig. En dan bedoel ik pittig van smaak, want voor ik ook maar een koffie te pakken had moest ik een halve liter selderijsap weg klokken. Ik kan hier schrijven ‘drinken’, maar daar kwam het niet bij in de buurt. Ik wilde het liefst mijn neus dichtknijpen en alles in één keer naar binnen kieperen. Wat ik zeg: pittig. Ik deed het mezelf trouwens aan hoor, het was niet onder dwang.

Ineens zag ik ze, alle modemensen (en Kiki) liepen rond met een beker fris groen sap. Nu doen we dat al even, maar hier werd ondertiteling bij gegeven, want het was sel-de-rij-sap (met veelbetekenende blik). Na een kleine Googleronde bleek selderij zoveel meer te zijn dan gewoon een bleke stengel. Het dreef af, het beschermde tegen en het spoorde aan. Nou, dan weet  je het wel. Dit ga je proberen. Ik dan.

Om het kostentechnisch allemaal nog een beetje binnen de perken te houden sloeg ik zelf aan het blenden. Dus zag ik mezelf zondag drie bossen bleekselderij, een komkommer en wat appels inladen bij de super. Want dit ging in hét recept voor de sap. Ik moest groot inkopen, want ik had mijn vriend zover gekregen om mee te doen.

Op maandag, mikte ik de appel en komkommer bij de bleekselderij en liet het even lekker blenden. Mijn vriend keek naar zijn glas alsof het in z’n gezicht zou spugen en ik deed daardoor natuurlijk alsof dit het lekkerste was wat me kon overkomen. Laat ik duidelijk zijn: dat was het niet. Maar ik voelde me groen, ik voelde me gezond, ik voelde me de hele ochtend een wandelende selderij, want de geur blijft op een ui-achtige manier bij je. Toch leken mijn vingers wel wat dunner en bleef ik de hele tijd maar plasjes plegen. Zou het afdrijven of was het die halve liter die ergens moest blijven?

Op dinsdag, stond ik er alleen voor, want mijn lief gaf de brui aan de selderij (ik kon het hem niet eens kwalijk nemen). Lotte zei dat de appel geen goede dingen deed met de smaak, dus ging ik voor een hint van komkommer in mijn sapje. Ik moest nog een beetje kauwen, maar het was te doen, zeker zonder appel. Bij mijn sportlesje had ik wel een burp-momentje, want een halve liter selderieseldera op de nuchtere maag en jumping jacks is een oprispende combinatie.

Op woensdag, schroefde ik de halve liter terug naar 30 centiliter, want een mens moet een beetje normaal blijven doen.

Op donderdag, sneed ik in één vloeiende tsjaktsjakbeweging mijn selderij, draaide aan de knop van mijn Philips-blender,  die me een prima geblend glas serveerde. Selderij en ik, for life.

Op vrijdag, ging ik per ongeluk op de weegschaal staan. Bleek ik twee kilo meer te wegen dan de week daarvoor. TWEE. Da’s vier keer een halve liter selderijsap, vochtafdrijvend am-me-hoe-la. Ik kap, ik nok, wat doe ik mezelf aan? Na dit glas dan.

Op zaterdag, schoot het erbij in, want we ontbeten buiten de deur. Wel met een groen sapje trouwens, om mezelf nog een beetje voor de gek te houden.

Op zondag, moest ik wennen aan de combinatie van selderijsap en een ferme kater. Die twee zijn niet zo’n winning team op je ‘nuchtere’ maag. Met minislokjes dronk ik het moetje op. Me ondertussen afvragend of ik dit bleef doen. Na de sap nam ik een Rennie toe.

En toen was mijn week met selderij af, het grote afwegen kan beginnen.

De nadelen:

Je blendert jezelf elke ochtend in de rondte, daar moet je van houden. En als je niet zo into selderij bent, dan kan zo’n sapje best een dingetje worden.

De voordelen:

Ik voel me fit, niet grieperig, niet verkouden. Nu heb ik geen idee of dit op de conto van de selderij kan, maar ze zeggen dat het dingen doet met je weerstand. Op de vrijdagochtend op de weegschaal na voel ik me minder opgeblazen, mijn broekriem zit zelfs een heel gaatje strakker. Het heeft nul calorieën, maar zo’n glas sap vult zo goed dat je de helft van je ontbijt kunt schrappen.

Ach, misschien dat ik het nog wel een weekje probeer. Baadt het niet, dan heb ik in ieder geval geïnvesteerd in de selderijproductie. Of ik moet over een week weer twee kilo aangekomen zijn, dan gaat de selderij aan de wilgen. Dat snap je.