kiki’s dieetdagboek
Dus daar sta ik. Met klamme handjes op de weegschaal. Ogen half dichtgeknepen, afwachtend op het streepje dat ieder moment in een cijfer gaat veranderen. Seconden lijken minuten te duren. Ik kijk weg. “Ik zweer het je, vriend, als er die twee weken niets gebeurd is word ik gék, weet je dat?” Ik hoor het me nog tegen mijn personal trainer zeggen.
“Natuurlijk is er wel iets gebeurd, Kiek. Even goed blijven stilstaan nu.” Hij kijkt naar de waarden op de weegschaal en ik zie zijn ogen even groter worden. “Wat? Steve? Hallooohooo? Is dit goed?” Als een klein kind staar ik hem aan. Hij krabbelt de cijfers op, vergelijkt ze met de cijfers van twee weken terug en steekt zijn hand op voor een high five. “Je gaat lekker hoor! 2,5 kilo eraf!”
Het is dat mijn lichaam nog niet klaar is voor een split, maar in mijn hoofd maak ik ‘m gruwelijk. Met een flikflak erachteraan. Mijn vetpercentage is verminderd met 3 procent. 3 procent(!) aan Kiki-vetjes is opgelost. Waarheen? Geen idee. Maar wat mij betreft ze mogen lekker daar blijven. Er werkt niets motiverender dan resultaat. En misschien ben ik de enige idioot, maar ik vergelijk kilo’s dus altijd met pakken melk. Moet je je voorstellen dat je iedere dag 2,5 pakken melk éxtra moet dragen, en nu niet meer. Ook het stoppen met roken (19 dagen inmiddels) gaat los van een chagrijnige aanval hier en daar purrrima. Beter dan ik van tevoren verwacht had eigenlijk.
En nee, ik kan wel doen alsof het allemaal appeltje-eitje is, maar dat is bullshit. Zeker nu het kouder begint te worden heb ik helemaal geen zin om uit werk te gaan sporten. Ik heb zin in TRUFFELPASTA. Maar goed, de knop is om, dus gek genoeg ga ik wel. En als ik dan vervolgens thuiskom, barst ik van de energie en staar ik bijna high naar het plafond. Krijg ik spontaan zin om een boek te schrijven, met benen die amper stil kunnen blijven liggen in bed en een focus die haast eng is. Wacht efkes… Is dít wat ze bedoelen met dat stofje waar je gelukkig van wordt?
Daarnaast: ik kook. Mijn pannen zijn er ook nog een beetje van geschrokken, maar ja, ik ook. Ik betrap mezelf op domme dingen. Googel dingen als: ‘waar zit je hamstring?’, ‘wat zijn eiwitrijke producten’ en ‘wat houdt spierpijn in?’, om vervolgens vies te kijken als ik erachter kom dat het kleine scheurtjes zijn. Goed, je snapt: Project Fitgirl is nog in volle gang. Met duizendmaal dank aan Steve van Book Your Trainer, de drillsergeant die me helpt om mijn doel te bereiken. Al haat ik ‘m soms ook, als ‘ie me als een zwetende otter door die gym laat rennen, haha. We gaan lekker, vriend!
