Na de Fear of Missing Out is er voor moeders nu de POMO

Je kent het wel: de angst dat je iets mist als je níet gaat. Die borrel waar je vrienden nog eeuwen over napraten, dat verkleedfeestje van die vriendin op die gave locatie, dat weekendje weg met een stel…

De welbekende Fear of Missing Out was tijdenlang nogal hip. Je ging overal maar mee naartoe, want joh, je wilt ook niets per ongeluk missen. Stel je voor. Je bent er, hoe oe dan ook. Nu ik moeder ben van een tweeling  is de FOMO verleden tijd en is er plaats gemaakt voor de POMO. Ken je ‘m nog niet? Het is de Pain of Missing Out. Want eerlijk: je kunt gewoon met kinderen niet alles meer doen zoals je vroeger deed.

Zo zou ik afgelopen week een weekend weggaan met de familie, maar Daaf kreeg koorts en dus was het snel afgelopen en zaten we weer bepakt en bezakt in de auto terug. In plaats van uitgebreid eten en kletsen en wijnen met mijn neven, nichten, tantes en zussen zat ik alleen op de bank met een huilend en koortsig kind in mijn armen. Ik weet dat het erbij hoort, ik weet dat het fases zijn, maar tóch. Het is niet altijd makkelijk om mama te zijn.

En dan hebben we deze week een avondje met vrienden gepland. Spelletjes, wijntjes, verhalen, leuke dingen. Het gaat allemaal even niet. Moeten we ook afzeggen. We zitten middenin een dramatische huil-en-niet-slaap-fase. En dus gaan al die sociale afspraakjes even op een heel laag pitje. Daar kan ik niet goed tegen en daar word ik best verdrietig van, blijkt. Ik ben nogal gesteld op mijn sociale leventje met vriendinnen en familie en dus voelt het extra zwaar, het moederschap.

Wat te doen met die POMO? Ik heb wat tips voor moeders die weten waar ik het over heb, omdat die tips mij ook helpen:

1 Praat met je partner. Natuurlijk wil je snauwen, krijsen, zelf ook een potje janken, maar dat lost niets op. Praat met elkaar over wat er anders moet, hoe je het voor elkaar beter kunt maken. Je bent een team. Je moet het samen doen.

2 Plan me-time in. Ik weet het: dat klinkt altijd zo suf, maar het is meer dan belangrijk als je in een roerige fase met je kinderen zit. Plan zeker een dagdeel per weekend iets voor jezelf. En je man ook. Hij voetbal kijken, jij naar de sauna. Pak die momenten en denk niet: oh, dat komt volgende week wel. Elke week heb je je eigen oplaadmomentje nodig.

3 En dat geldt ook voor elke dag. Plan elke dag een halfuur in waarin je niets doet. Geen kinderen, geen moeder, niet werken, niet het huishouden doen. Al ga je lang in bad, al lees je even een boek in bed; je hebt elke dag een momentje voor jezelf nodig.

4 Neem alle hulp van bekenden aan en overweeg ook eens die avond oppas te vragen. Het is elke euro waard als je met je partner samen even buiten de deur lol kunt hebben. Dan heb je frisse energie om thuis weer door te pakken.

5 Onthoud bij elke huil en elke gebroken nacht dat het écht over gaat. Dat het al lang duurt en dat het zwaar is, ja, dat weet ik. Maar alleen maar klagen en mopperen op de situatie zorgt er niet voor dat de situatie verandert. Blijf er een beetje om lachen. En schenk die extra kop koffie in, als je eventjes heel per ongeluk drie minuten voor jezelf hebt.

Iemand nog tips voor mij? Ik sta open voor álles want. Ik. Kan. Niet. Meer. Niet om er een heel zwaar bericht van te maken, maar eerlijk: moeder zijn is niet elke dag wat ik er van had verwacht. Of van had gehoopt. Natuurlijk is de liefde ontelbaar, maar nooit meer kunnen slapen en je daardoor elke dag als een doorgewinterde reiziger met een 24-uurs jetlag voelen, breekt me op. Dus eventjes géén verhaal dat alles zo zoet en lief is, dit is mijn eerlijke verhaal, dit is voor mij op dit moment #therealmomlife.