Struggles: waarom je naar de wc blijft gaan als je één keer bent geweest

Zelf ben ik gezegend met een blaas ter grootte van een pepernoot. Behoorlijk onhandig, kan ik je vertellen. De twee grootste boosdoeners zijn dan ook thee en alcohol bij mij. Elk glas thee lijkt er zo linea recta weer uit te stromen. Klinkt onsmakelijk, maar je snapt m’n punt: ik heb vaak een abonnement op het toilet als ik wat ga drinken. Een vriendinnetje van me zei eens dat je blaas een spier was en dat ik die dus ook kon trainen. Nou, de kans dat ik een permanente sixpack krijg is nog groter dan dat ik ooit twee uur zonder plaspauze door het leven ga.

En dan vooral als ik alcohol drink. Correctie: vooral als ik alcohol drink en één keer naar het toilet ben geweest. Ja, dan blijf je gaan. Eerst even wat feitjes op een rij: van alcohol moet je sowieso vaker plassen dan van alcoholvrije drankjes. Dit komt doordat alcohol je ADH onderdrukt, een hormoon dat bij alcoholvrije drankjes vocht vasthoudt en dat bij alcoholische drankjes minder doet. Ook koolzuurhoudende drankjes kunnen zorgen voor een overactieve blaas. Mysterie één opgelost waarom je van bier snel een goede band opbouwt met de toiletvrouw. Sneller dan van wijn dus ook, want: koolzuur. Don’t even get me started over de mixdrankjes of mijn favo Moscow Mule. Wodka + frisdrank = je ziet mij de hele avond in de rij staan voor het vrouwentoilet. Yes, all the girls standing in the line for the bathroom.

Maar dan de legende over het allereerste toiletbezoek. Wanneer je één keer gaat, blijf je de hele avond doorplassen. Veel mensen hebben dit denk ik wel gehoord, en veel mensen geloven erin, ook al denk ik dat weinig mensen oprecht denken dat er waarheid in zit. Nou mensen, ik heb nieuws voor jullie: het is dus echt zo. De wetenschap zegt het.

Om te beginnen heeft dit femomeen zelfs een eigen naam, ‘Breaking the Seal’. En die seal breaken, daar kun je dus het beste zo lang mogelijk mee wachten. Dat komt namelijk doordat als je blaas vol zit en je dat een tijdje gaat negeren, je lichaam deze drang gaat negeren. Het komt erop neer dat je hersenen die drang blokkeren als je het lang genoeg uitstelt, ook al zit je blaas nokkievol. Desensibilisatie heet dat met een chic woord.

Maar die desensibilisatie zorgt er ook voor dat wanneer je eenmaal toegeeft en tóch dat toiletbezoekje doet, het hek van de dam is. Je blaas is dan wel leeg (halleluja, wat een heerlijk gevoel) maar wanneer die zich weer opvult registreren je hersenen dit als nieuw: weg desensibilisatie, welkom plasdrang. En yes: dit wordt dus de hele avond volgehouden.

Conclusie? Tsja, die heb ik niet echt voor je. Ik kan je wel vertellen dat het zo lang mogelijk ophouden dus absoluut níet werkt. Je hersenen spelen een dirty mind trick met je, waardoor mijn pepernootblaas na die eerste lozing lijkt gekrompen tot een quinoazaadje. Ik ga me maar eens meer verdiepen in het train-je-blaas-groter-fenomeen. Binnenkort organiseer ik m’n eerste blaasbootcamp, who’s in?