Tonight we didn’t sleep bedoel ik eigenlijk. Tenminste, ik dan. Ik heb geen oog dicht gedaan, maar nul. Ik dutte op de bank in slaap bij een film, maar toen m’n hoofd het kussen raakte was ik klaarwakker. Begon ik ineens na te denken, over het verplaatsen van trappen en keukenbladen en het onderheien van de tuin (da’s een woord, ja). Het zit zo: ons bod op het huis is geaccepteerd. Meine gute.

Ik ben als de dood ever since. Bij het woord hypotheek begin ik al zachtjesaan te hyperventileren, ook al heb ik een fijne adviseur hoor, die alles weet. Nu is er dus een bouwkundige in het spel, die een rapport op moet maken, waarbij ik telkens nog tegen iedereen zeg dat het daar nog heel erg op kan misgaan en klappen en meer van dat soort termen. Wat natuurlijk niet zo is, wees eerlijk. Eigenlijk heb ik gewoon een huis gekocht. Onder voorbehoud, van van alles. Ik hou je op de hoogte.