Het mooiste aan reizen is locals ontmoeten. Locals die je een écht kijkje in de keuken kunnen geven. Daar kan geen enkele Lonely Planet tegenop. Toen we bij de luchthaven aankwamen, kwam Wayan ons ophalen. Ik had zijn nummer gekregen van een goede vriend (thanks, Mel) met de mededeling dat het de fijnste taxichauffeur ooit was. Nou, dat heb ik geweten. Wat een intens lieve vent. In Bali doe je veel op de scooter, maar wil je van Ubud naar Canggu of van Canggu naar Uluwatu, of van Seminyak naar Nusa Penida, dan ga je met de auto. En dan kun je best steeds een nieuwe taxi bestellen, maar veel gebruikelijker is het om in Bali een ‘personal driver’ te hebben. Iemand die de hele reis voor je klaar staat, van begin tot eind. Wayan was onze driver en dankzij hem heb ik de lekkerste saté van Bali gegeten. Niet in een fancy restaurant, maar juist in een klein streetfood cafeetje. Hij regelde boottickets voor ons toen we naar de Gili Eilanden wilden. Sterker nog, we mochten onze grote koffers bij hem laten waardoor we alleen met een klein tasje de boot op konden.

Wayan liet ons het échte Bali zien, vertelde over de rituelen, het grote plasticprobleem van het eiland. Hij stuurde me iedere dag een appje met de vraag hoe het ging toen we last hadden van een Bali belly en croste ons het hele eiland over in drie weken. Altijd vrolijk, zelfs als we uren in de file stonden. Soms kunnen mensen je vakantie maken. Deze vent heeft dat bij ons zeker gedaan. So today we drive, met Wayan. De man die bijna moest huilen toen we hem een miljoen rupiah (60 euro) fooi gaven aan het eind. Mócht je binnenkort ook naar Bali gaan en nog op zoek zijn naar een driver: stuur me even een berichtje op Instagram (@kikiduren), dan deel ik zijn nummer met je. Lieve Wayan, als het aan mij ligt: tot volgend jaar!