Waarom het wél een goed idee is van de TU Eindhoven

De TU in Eindhoven geeft even gas. Ze hebben er jaren beleid van gemaakt om hun quotum aan vrouwelijke hoogleraren op te schroeven (ze stelden streefpercentages in, zorgden ervoor dat er in de commissie die mensen tot hoogleraar benoemden minstens twee vrouwen zaten enzovoort), maar dat hielp weinig. Te weinig. In Nederland lopen we gênant ver achter met het aantal vrouwelijke hoogleraren en zoals je waarschijnlijk zelf al kunt bedenken ligt het aantal vrouwen aan techniche universiteiten vlakbij de vloer, zo laag is het.

Dus wat bedacht de, overigens mannelijke, rector magnificus: we hebben veel vacatures (150, joehoe) en daar gaan we eens alleen maar vrouwen voor aan nemen. Tenminste, het eerste half jaar mogen er alleen vrouwen solliciteren. Is er dan nog geen geschikte kandidaat gevonden, dan gaat de poort open voor de mannen.

Bij sommigen ging de vlag uit, bij anderen werd het deksel van het potje zuur gedraaid. Van de pot gerukt was het. En nu werden mannen gediscrimineerd. En oh ja, er zou niet meer worden gekeken naar geschiktheid maar alleen of vooral eerst naar sekse. Nou. Nou, nou, ik denk niet dat de sollicitatiecommissie mij met mijn letterenbul echt niet eens zou uitnodigen voor een gesprek. Moeten ze nu echt uitleggen dat ze en een vrouw willen met een cv dat past binnen de functieomschrijving? Dat lijkt me vrij aannemelijk, toch?

Ik ging er eens even goed voor zitten, want ik vind ook dat vrouwen gelijk zijn aan mannen. Net zo goed (minstens), net zo leuk (idem), net zo knap en net zo slim. In dat opzicht zou je zeggen dat we die voorsprong niet nodig zouden hebben want hé, we zijn toch zo bekwaam?

Maar de werkelijkheid ligt iets anders. Ten eerste hebben wij een andere geschiedenis (de periode dat we na ons trouwen mogen werken en over eigen salaris mogen beschikken is nog niet zo lang), waardoor anderen ons anders zien (mannen worden eerder voor managementfuncties bekwaam geacht) en vooral zien wij onszelf anders. Wij twijfelen. Kunnen we dit echt? Wat nou als ze doorhebben dat we niets kunnen? Als wij aan vier van de vijf eisen voldoen, haken we af omdat we op een punt tekort denken te schieten. Een man zal denken: ik ben de juiste op de juiste plek.

Dus we hebben dat zetje nog even nodig. Wij niet alleen, onze maatschappij ook. We moeten de perceptie veranderen. We worden keihard ingehaald door andere Europese landen waar veel meer vrouwen bepalende posities bekleden. En dan zal het even iets minder inclusief zijn voor mannen. Een halfjaartje. Weten zij ook eens hoe het voelt. Zo.