Waarom ik elke keer huil om Sheryl Sandberg

Geef me een willekeurige vakantieavond waarop we hebben besloten thuis te blijven, mijn meisjes een film kijken, geliefde de kranten digitaal bijleest en ik tijd heb om te TED Talken en te YouTuben: zeker te weten dat ik op een gegeven moment Sheryl Sandberg en ‘commemoration speech’ intik. En dat ik dan huil is ook aan zekerheid grenzend.

De commemoration speech is een Amerikaans fenomeen waarbij een beroemd persoon die gestudeerd heeft aan een bepaalde universiteit de verse afgestudeerden een hart onder de riem steekt. Sheryl Sandberg deed dat een paar jaar geleden voor Berkeley. Het was de eerste keer dat ze publiekelijk sprak nadat haar man Dave Goldberg zomaar ineens was overleden.

Sandberg wilde vertellen wat ze heeft geleerd van de dood. Want dat was een hoop. Ze schreef er een boek over: ‘Option B’, een titel die komt van een van de vele anekdotes die me aan het huilen zette.

Sheryl sprak met een vriend over een schoolevenement waar de kinderen met hun vaders iets zouden doen. Dat ging dus niet in haar geval en dus bespraken ze de opties. ‘Ik wil gewoon Dave die dit met ze doet,’ had ze gehuild, waarop de vriend antwoordde: ‘Option A is not available, so let’s kick the shit out of option B.’

Afijn, laat het aan Sheryl Sandberg om tegenslag te pareren en er, als het dan toch gebeurt, ook iets goeds aan over te houden. Vandaar het boek waarvan ik een paar quotes met je wil delen, voor het geval je ze nodig hebt als het regent in je leven.

• Live is never perfect. We all live some form of Option B.
• Let me fall if I have to fall. The one I become will catch me. Slowly.
• I am more vulnerable than I thought, but much stronger than I ever imagined.
• Deze citeerde ze van Kierkegaard: Life can only be understood backwards, but it must be lived forwards.
• Avoiding feelings is the same as protecting feelings.
• When one door of happiness closes, another opens. But we often look so long at the closed door that we do not see the one which has opened for us.

Zullen we nog even doorpakken met echt een wijze les? Dat is onze allergrootste valkuil bij groot verdriet die Sheryl vangt in de drie P’s.

Personalisation: we denken dat het onze schuld is. Niet doen.

Pervasiveness: we denken dat wat er gebeurd is alle facetten van ons leven negatief zal beïnvloeden. Dat is niet waar.

Permanence: we denken dat de situatie zoals die nu is voor eeuwig en altijd zo zal blijven duren. Is niet zo. Sterkte, ik heb veel aan haar wijze woorden op momenten waarop het leven even niet zo zonnig is. Om mijn werkvriendin Claudia te quoten: every cloud has a silver lining. En zo, zo is het.