Waarom we onszelf allemaal in die winterdip moeten storten

Als je ‘dip’ intikt in de zoekbalk bij Google, dan krijg je eerst de suggestie ‘dipje’ (we moeten het wel klein houden natuurlijk) en daarna een triljoen blauwe opties om het op te lossen. Logisch, want the sooner je van zo’n gevoel af bent, the better het voor je is. Dacht je, maar eigenlijk moet je flink tegen die dip aanschurken en ‘m gebruiken.

Ik ben op een reguliere dag zo’n goedgemutste stabiele muts, je kent haar wel, maar zelfs ik wil soms de gordijnen potdicht trekken en mezelf begraven onder vijf series op Netflix en een bak zoute popcorn. Of ik ga een rondje rijden in de auto, met de muziek op volume duizend en heel hard huilen (en misschien wat te hard scheuren), omdat het oplucht. Dit klinkt stukken dramatischer dan het is trouwens. Maar ik schijn die pruillip compleet verkeerd aan te pakken, bewijst Quest Psychologie. Je moet ‘m juist gebruiken, om je gelijk te halen, leugenaars te pakken of een beslissing van levensbelang te nemen.

Als bij jou het woord ‘misère’ op je voorhoofd staat, dan zorgt dat ervoor dat je op standje superscherp staat. Het maakt mensen analytisch waardoor ze met betere resultaten komen. En wil je eigenlijk niet praten, omdat je wel kan janken? Niet doen, door die emoties ben je een brok overtuiging. Je slingert het ene relevante argument na het andere duidelijke om de oren van het object der overtuiging. Heb je die discussie al in je zak nog voor je begint. Even jezelf op de wc in je gezicht slaan en gaan dus.

Als je dacht dat dit het was: nope, die droeve bui geeft je een Sherlock-achtig skillpakket. Zo ben je plots beter in het herkennen van gezichten omdat je niet met ogen bezig bent maar met de delen van een gezicht. Én je bent een wandelende leugendetector, omdat je informatie van buitenaf scherper verwerkt. Ik hoop dat er bij MI6 en de CIA veel droevige menschen werken.

Ik bedoel: waarom wil je nog vrolijk zijn? Moedeloze, treurige mensen hebben we nodig. Het zijn supermensen in spe. Zo werkt het goddank ook weer niet, het zou een droeftoeterige bedoening worden. Door al die droefheid in je word je ook getriggerd om het op te lossen, omdat je van het gevoel af wilt. Mooi mechanisme. Maar vergeet voor je het oplost niet nog even de belangrijke beslissingen in je leven af te tikken, want daar ben je dus beter in als je in een licht droevige staat vertoeft. Zwelg dus maar flink in die winterdip, je hebt er meer aan dan je denkt.

Bron: Quest Psychologie