Wat iedereen vergeet: Dit is de reden waarom er zo weinig vrouwen aan de top zijn

De TU Eindhoven stelt een vrouwenquotum in en ook de SER zegt dat alle 88 beursgenoteerde bedrijven minstens 30% van hun raden van commissarissen uit vrouwen moeten laten bestaan. Op termijn moet dat zelfs 50% worden. Een mooi streven, natuurlijk. Vrouwen hebben een hoop recht te trekken.

Het schijnt dat wij vrouwen minder borstklopperig zijn, eerder denken waarom ze niet gekwalificeerd zijn voor een baan dan wel (bij mannen zou dat andersom werken) en allerlei beren uit bossen halen om ze op de weg te plaatsen. Ik geloof best dat daar iets in zit, al herken ik het niet heel erg bij mezelf en bij mijn vriendinnen. Meisjes presteren op school en op de universiteit vaak beter dan de jongens en zijn bijzonder efficiënt en hebben een groot empathisch vermogen, wat in de zakenwereld als smeerolie kan dienen. En dat op de borstkloppen kunnen we dus best ook. Mij gaat het in bovenstaande alinea in ieder geval best aardig af, vind je niet?

Dat is mijns inziens het probleem dus niet. Het grootste probleem is die verdraaide kinderopvang. Die is in Nederland duur en schaars. Bovendien leeft in Nederland nog heel erg de verwijtcultuur. Vrouwen zijn er zo aan gewend om maar drie of vier dagen te werken omwille van de kinderen dat je als je je kinderen vijf dagen naar de crèche brengt (guilty) al gauw afkeurend aiaiai-tje krijgt van andere moeders. In landen waar de kinderopvang én goedkoper én beter geaccepteerd is (Italië 29%, Zweden 33,7%, Noorwegen 35% tegenover 18% in Nederland) is het aantal vrouwen in topposities ook aanzienlijk hoger.

Een ander probleem dat ik als werkende moeder ervoer met de crèche is dat deze sluiten om 18:30 uur. Kom je te laat, dan krijg je een boete en een waarschuwing. Het lastige is dat een toppositie vaak niet gepaard gaat met een 09:00 tot 17:30-schema. Ik heb nooit een glazen plafond ervaren, maar zodra je de boardmeeting moet verlaten omdat je de kinderen van de opvang moet halen, word je echt meteen minder serieus genomen.

Crèches zouden dus flexibeler tijden moeten hebben. Nu oppert iemand naast me dat de partner van diegene met die toppositie dan misschien de kinderen kan halen. Maar dat impliceert dat er altijd maar een van de twee carrière kan maken. Dat de stap omhoog voor de een tegelijk een stap terug voor de ander impliceert. Ik denk dat veel vrouwen met ambitie en werklust ook een partner hebben die hetzelfde plezier uit haar of zijn werk haalt.

Dus ontzettend fijne initiatieven zoals genoemd in eerste alinea, maar naast het vrijhouden van die gewilde stoel zou ik tegelijk een geweldige, flexibele en betaalbare kinderopvang initiëren. Of een nannyservice beginnen die de opvang in huis faciliteert, nog beter. Moet je eens kijken wat er dan gebeurt.

En nu we toch bezig zijn; hier vind je alle argumenten waarom je je niet schuldig hoeft te voelen als je fulltime werkt.