Zonder je gezin op vakantie gaan: zó doe je het

Met een bak schuldgevoel en een portie slaaptekort stapte ik in het vliegtuig naar Ibiza. Om niets meer te doen dan te kletsen met mijn vriendin, te slapen en witte sangria met cava te drinken.

Het voelde heel fijn én heel gek. Ik voelde me schuldig omdat ik voor vier dagen mijn zoontjes thuis achterliet bij hun vader. Natuurlijk kan hij ook goed voor Bodi en Daaf zorgen, maar ik ben toch hun móeder. Horen moeders er niet altijd te zijn? Mogen moeders hun baby’s wel alleen te laten? Is zeven maanden te jong om een paar nachten zonder mama te zijn? Ik piekerde en kreeg er buikpijn van. Maar het voelde ook als een cadeau om die koffer te pakken met enkel strandjurken en slippers: na alles wat dit jaar me heeft gebracht (een pittige zwangerschap, een pittige bevalling) was het nu míjn tijd. En wel in de Spaanse nazomerzon.

Ga je ook zonder je partner en kinderen op vakantie? Dit heb ik geleerd:

– Zet een knop om. Je bent niet thuis dus ben dan ook niet met thuis bezig. Ja, natuurlijk vraag je hoe het gaat, maar geniet van het moment, van de vakantie. Je bent er weer voordat je het doorhebt.

– Krijg je last van heimwee, kijk dan even naar filmpjes of foto’s van je kinderen. Ga je van lachen. Dan hup, telefoon weer weg en om je heen kijken.

– Begin met een kort reisje. Eerst een paar dagen oefenen voordat je een week of nog langer weggaat.

– Praat erover met wie je daar bent. Leg je gevoelens uit. Dat lucht al zoveel op.

– Zie de mooie kant van je gezin missen in. Je bent blijkbaar erg gelukkig thuis als je je liefde en kinderen al na een paar uur mist. Dat mag je koesteren.

– Plan goed: zorg dat er thuis genoeg hulp is om de dagen door te komen.

– Verwacht niet te veel van jezelf. Het is niet gek dat je als moeder thuis belangrijk vindt en dat sommige momenten dus lastig zijn. Maar het is ook niet raar als je een beetje bijtanken en aan jezelf denken belangrijk vindt. Vergeet niet dat jij er ook al een zwangerschap van negen maanden op hebt zitten.

Heb ik genoten? Absoluut. Zou ik weer gaan? Dat ook. Maar heel eerlijk: ik vond het soms ook heel gek en vreemd om niet te moederen. Alsof ik niet compleet was. En dus vind ik een paar dagen lang genoeg. Even de batterij opladen, zon, vriendinnenlol. En nu ik weer een paar gebroken nachten verder ben, ben ik éxtra blij met dat zongebruinde lijf. Mijn heerlijke cadeau aan mezelf: zo fijn. En nu weer fulltime mama. Ook fijn. Zelfs met dit herfstweer hier.