Dagboek van een model

Lily spendeert haar dagen als model en holt van shoot naar show en door naar weer een casting. Op Amayzine vertelt ze je alles over hoe haar leven écht is. Onder een andere naam, dat wel, maar dat betekent dat ze alle juicy details kan delen.

Iedereen zal ondertussen wel een beetje coronamoe zijn en toe aan wat ouderwets modellengezeur. Ik in ieder geval wel. Echt nieuwe dingen heb ik niet meer meegemaakt, de laatste twee weken. Het leek me daarom een goed idee om deze week weer eens een modellenstruggle met jullie te delen.

Ik ben de laatste zes jaar nog nooit zo lang achter elkaar in Nederland geweest en ik begin ondertussen wel reisafkickverschijnselen te ontwikkelen. Maar natuurlijk zitten er ook leuke kanten aan het thuiszijn. Zo heb ik bijvoorbeeld heel wat meer quality time met de roomie en met de boyfriend. Want modellenwerk kan hier en daar wel eens wat modder op relaties gooien. Daarom deze week: hoe date ik een model?

Ik kan er kort maar krachtig over zijn: just don’t do it. Maar zelfs modellen hebben soms wat liefde nodig nadat ze weer eens op hun heupomtrek beoordeeld zijn, dus ik ben maar wat blij dat mijn vriend van een challenge houdt.

Die uitdaging bestaat ten eerste uit het feit dat je nooit verder dan twee dagen vooruit kan plannen. Natuurlijk kan ik voor belangrijke dagen mezelf uitboeken, maar over het algemeen wordt mijn agenda geregeld door mijn agent. Daarom kan het best wel eens voorkomen dat je elkaar een tijdje misloopt omdat ik net op date-avond opeens in Madrid zit.

Nu is een paar dagen uiteraard niet zo erg, maar behalve ‘job-reisjes’ zijn er ook ‘on stay-reisjes’ en die duren over het algemeen een stuk langer. Voor mij is het ondertussen niet meer dan normaal wanneer een agent zegt: ‘Hey babe, how about you’re coming to London for a month?’ of: ‘Does a three month stay in New York sounds good?’ Mijn eerste reactie is altijd: ‘Hey ho let’s go!’ Ik vind de reisjes, in het buitenland wonen en nieuwe plekken ontdekken fantastisch. Maar sinds een tijdje kan ik dit soort beslissingen niet meer zomaar alleen maken en moet ik leren overleggen (ja, dat moest ik leren, want dat had ik hiervoor wat betreft reizen nooit hoeven doen). Groot respect voor alle mensen die long distance relaties onderhouden. Toen ik voor een tijdje in het verre, met tijdsverschil, New York zat, vond ik dat toch wel even lastig. Leren appen, leren bellen en leren facetimen. Het is niet makkelijk maar we hebben het overleefd.

Wat later kwam de volgende challenge: een zoen met een collega. Wat mag wel, wat mag niet? Het komt nog wel eens voor dat je voor de camera een koppeltje moet spelen met een (smoking hot/incredible stupid) medemodel. Toen ik een male model op de callsheet zag staan heb ik gevraagd of het oké zou zijn een nepzoen te doen voor de camera (ik heb leren overleggen!). Dat was natuurlijk geen probleem, it’s part of the job, maar later kwam opeens de catch. Nu vindt hij dat-ie een punt voor heeft en dus ook nog een keer mag zoenen. De deal is nu zo gemaakt: als ik de tegenspeler mag uitkiezen, iemand bereid is een modellendayfee aan hem te betalen en dezelfde fotograaf de foto maakt, dan mag het van mij. Hij is het er niet mee eens, maar ik heb nog niet goed genoeg leren overleggen voor een compromis.

Take it or leave it, mister boyfriend!

XX Kusjes van Lily