Driekwart van de mensen mist collega’s het meest

Het zijn ongekende tijden, voor jou, voor mij. Voor ons bij Amayzine óók. We mogen niet naar kantoor. De redactie blijft leeg: we werken allemaal thuis.

Bij jouw werk zal dat niet heel anders gaan. Het zijn bizarre dingen die er nu gebeuren, nu heel de wereld thuis in quarantaine zit. Opeens zit je de hele dag naar hetzelfde hoofd van je partner te kijken in plaats van naar je gezellige collega op links. En je mist die sappige anekdotes van de collega aan de andere kant van je bureau. Je mist mensen. Je mist je familie, vrienden, allemaal… Maar wie we nog het meest missen in de coronacrisis, zijn toch onze collega’s, blijkt.

Zeker 75 procent van de mensen vindt het maar saai zo zonder collega’s: we missen de lekkere koffiepraat in de gang of in de keuken op kantoor. We missen het babbeltje, een grap, een wijntje na het werk. Bijna de helft mist het dagelijkse gebabbel nog het meest. En we vinden het dus niet allemaal even chill, dat thuiswerken. Zo zegt bijna 15 procent dat ze het verplichte thuiswerken in isolatie helemaal niets vinden. Ze willen naar het werk. I get that well a little bit, snap je.

Hoe we dan thuiswerken, nu, in tijden van crisis?

• 50% zit gewoon met de laptop aan de keukentafel
  
• 36% van de mensen heeft een eigen kantoor in huis
  
• 10% van de mensen werkt op de bank of in bed
  
• 33% kijkt meer tv sinds de crisis is begonnen
  
• 51% vindt het thuiswerken wél fijn

Ik weet niet of ik het fijn vind. Ik heb ook nog eens twee kinderen die om me heen kruipen en klimmen en huilen en klieren, dat helpt voor de productiviteit zeker niet mee. Maar aan de andere kant geven kinderen ook weer wat gezelligheid in huis. Een goed ritme: mijn real life wekkers gaan elke dag rond half zeven af, hoor. Geen zorgen. Maar ik snap dit onderzoek wel, dat driekwart van de mensen de collega’s mist. Ik mis ze óók. Hun verhalen, hun getut voor de spiegel, hun babbels aan het bureau, hun geklets, gelach, gekeuvel over niets… Gek dat nu heel veel dingen die je altijd voor lief nam, zoals naar je werk kunnen gaan, nu heel waardevol zijn. Nu snakken we naar ons werk mogen, maar we mogen voorlopig nog niet.

De dag dat de redactie haar deuren weer mag openen van Mark, zullen we dan heel, heel veel slingers ophangen, lieve Amayzines? En dan maken we er een vrijheidsfeestje van. Gewoon, omdat zoiets vanzelfsprekends als buitenshuis werken toch wel heel erg gelukkig maakt.