Goodbye Amayzine
Afscheid nemen is misschien niet altijd leuk, het is wél goed voor je. Voor mij is het time to say goodbye. Dit is mijn allerlaatste post voor Amayzine: na vandaag vlieg ik uit.
En na 3 jaar, 156 weken en een stuk of 936 artikelen door mij geschreven voor dit mooie merk, is officieel weggaan toch een ding. Ik weet nog precies hoe en wanneer ik mijn eerste kop koffie op de redactie kwam drinken om kennis te maken. Het klikte. Het werkte. Die ene zomer invallen werd een paar maanden, die paar maanden al gauw een paar jaar. Het is een einde van een tijdperk. Drie jaar geleden was ik nog, voor mijn gevoel zeker, een stuk jonger. Groener. Minder mezelf misschien wel. Nu ben ik in die jaren getrouwd én moeder geworden van een tweeling. Mijn leven is veranderd en Amayzine groeide op een mooie manier met alle fases mee. Wat was het bijzonder om te schrijven over alles wat ik meemaakte. Hoe ik hoogzwanger bij een vreemde in de auto stapte. Hoe de eerste dag crèche was als kersverse moeder of de eerste keer op vakantie zonder mijn jongens. Ach, hoe mijn collega’s al gelijk doorhadden dat ik zwanger was. Hoe lief ze waren met een babyshower, met kraamcadeaus en vrijheid gunnen die een moeder zo nodig kan hebben. Hoe goed ze konden feesten op mijn wedding. Hoe een werkgever zo betrokken kan zijn bij haar team. Hoe een club harde werkers zo gezellig kan zijn en elke week wel weer iets te vieren heeft. Hoe wij zoveel konden kletsen, lachen en elkaar konden steunen in lastige tijden.
Volgens experts is wisselen van baan goed voor je persoonlijke ontwikkeling. Zeker als je dit elke drie tot vijf jaar doet. Je kunt wel langer bij een bedrijf blijven, maar wissel dan wel van functie. Want anders kak je in en nemen je motivatie en productiviteit af. Het is ook een slimme zet voor je salaris. Werknemers die langer dan twee jaar bij dezelfde werkgever blijven verdienen relatief gezien over hun hele werkende leven vijftig procent minder. Bij een nieuwe baan komen weer nieuwe kansen én nieuwe salarisschalen. Stilstaan is stil blijven staan, verder gaan naar iets nieuws zorgt voor mentale energie én meer kansen op mentale groei. En dus doe ik er ergens misschien goed aan, maar toch…
Van de vrijdagmiddagwijntjes tot aan de persreisjes naar Sardinië en Parijs, van de kerstfeesten en spontane cocktailborrels tot aan de hotdoglunches. Van samen varen en wandelen naar samen loeihard werken. Het waren heerlijke tijden en ik zal mijn plekje op de redactie met trots achterlaten. En met een kleine traan. Want dat het volgens wetenschappers goed is om na zoveel jaar aan iets nieuws te beginnen, neemt niet weg dat het ook lastig kan zijn.
Bedankt voor alles, lieve Adeline, Annick, Daan, Bel, Kiek, Lil, Lot, Wieke, Maartje en natuurlijk vooral May. Jullie zijn de leuksten.
