Hoe smerig is dat glas water naast je bed eigenlijk?

Een glas water op een nachtkastje vind ik altijd heel verantwoord staan, totdat je het afgelopen weekend neer hebt gezet ter preventie van een kater en het er een week later nog staat. Story of my life.

Ik durf in de tweede nacht al geen slok water meer te nemen uit zo’n glas, want ik heb ooit gelezen dat de inhoud tegen die tijd wemelt van de bacteriën. Sterker nog: het is een wonder dat je ’s ochtends nog dat water kunt drinken zonder ziek te worden. Zou op zich genoeg motivatie moeten zijn om het de morning after op te ruimen, ware het niet dat ik een sloddervos ben. Maar een belangrijke kwestie is: hoe lang blijft het water in dat glas eigenlijk goed?

Goddank is daar de factchecker van NU.nl die al deze beweringen onder de loep neemt. En wat blijkt? Je gaat niet dood als je water drinkt dat langer dan één nacht naast je bed staat. Ik heb mezelf ooit met een gi-gan-ti-sche kater uit bed gesleept voor wat vocht, omdat het glas naast mijn bed ouder dan één nacht was. Had ik dus helemaal niet hoeven doen.

Hoe het zit. Water dat een poosje op je nachtkastje staat kán van smaak veranderen door langere blootstelling aan de lucht, omdat er dan koolzuur in het water ontstaat. Waarschijnlijk zijn er mensen die deze hele kleine verandering van smaak linken aan of het water wel of niet goed is. Maar koolzuur is niet slecht voor een mens, denk maar aan de liters cola die we wegtikken.

Bacteriën dan? Het kraanwater in Nederland is zó schoon, dat het onwaarschijnlijk is dat mogelijke bacteriën in het water ziektes bij mensen verwekken. Er komen wel bacteriën in het glas doordat je er zelf uit drinkt, maar NU.nl zegt dat het heel ongebruikelijk is dat je ziek wordt door het nuttigen van je eigen bacteriën.

Mocht je dus snakkend naar een glas water wakker worden en je hebt een glaasje water van een dag oud op het nachtkastje staan, niks aan de hand. Je wordt niet ziek als je een slok neemt om je dorst te lessen. Hè hè, weten we dat ook weer. Wel zuur van die ene keer dat ik met gevaar voor overgeven mezelf uit bed heb gesleept, dat dan weer wel.