Ik keek Love, Guaranteed zodat jij dat niet hoeft te doen

Sinds afgelopen weekend ben ik een paar hersencellen kwijt. Nou ja, een paar… Echt gigantisch veel, vrees ik. Op zondag (wel de ideale dag ervoor) keek ik namelijk de nieuwste Netflix-aanwinst, waarvan ik oprecht dacht dat-ie wel mee zou vallen. Als in: ik dacht dat het een leuke film zou zijn.  Want ik ben echt geen moeilijk publiek. Schotel mij een random romcom voor en ik ben echt wel tevreden. Maar deze… Nee. Love, Guaranteed is geen hoogvliegertje, dat is iets wat zeker is.

Nu had ik dat eigenlijk wel een béétje van tevoren kunnen weten. Vrouw runt eigen advocatenkantoor en wordt benaderd door Nick, die een zaak wil aanspannen tegen het bedrijf Love, Guaranteed. Dat is een datingbedrijf en na zo’n duizend dates heeft hij geen liefde gevonden terwijl dat wel wordt gegarandeerd. DUIZEND dates. In de categorie ‘gaat het effe niet’ en ‘lekker geloofwaardig’ scoort dit plot gelijk een 10.

En dan natuurlijk gelijk het ultieme cliché, want mevrouw de advocaat Susan is oh zo klunzig. Maar oh oh oh, want vindt Nick dat toch weer schattig en aandoenlijk. Ze is zo lekker quirky. En onervaren in het daten, dus hóe moet ze hem nou bijstaan bij zo’n grote zaak? Dan zit er maar één ding op (volgens de film): Susan moet daten. Nee, Susan moet zich niet voorbereiden door daadwerkelijk haar werk te gaan doen, blijkbaar worden juridische zaken alleen maar gewonnen als je ervaring hebt.

Lijkt me een gevaarlijke visie trouwens, als een advocaat een serial killer moet bijstaan. Maar goed, dit is een romcom, dus dan moet het. Susan gaat op dates en je verwacht het niet, maar ook daar is ze klunzig en oh oh oh, alle mannen moeten daar niets van hebben. Behalve Nick. Die ziet natuurlijk hoe leuk ze is.

EN DAN. Dit kon ik allemaal nog hebben… Tot het einde. Toen wilde ik écht iets gooien naar de tv. Want de zaak begint, very high profile, superspannend en het lijkt er daadwerkelijk op dat Susan en Nick ‘m gaan winnen. Maaaaar jongens en meisjes, liefde is natuurlijk véél belangrijker en Nick verklaart — wat romaaantieeessss — dat hij de zaak laat vallen. Want Love, Guaranteed heeft hem wél liefde gegeven. Hij heeft dankzij hen Susan ontmoet en dat is zijn One True Love. Mag ik een teiltje, alsjeblieft? Ik wist niet dat er zó veel clichés in één film konden zitten. Enne, sorry: de acteerprestaties waren nou ook niet je-van-het, vooral bij Susan niet.

Kortom: dit is een film vol clichés, oninteressante hoofdpersonages met geen chemie, voorspelbare plots en waarschijnlijk hebben ze de uitdaging aangenomen om zoveel mogelijk stereotypes in anderhalf uur te knallen. Nou, dát is in ieder geval geslaagd. NEXT.