Weet je wat ik zo leuk vind aan Kluun? Zijn zelfkennis. Zo zei hij ooit: “Ik ben misschien niet de beste schrijver met de mooiste zinnen, maar ik kan heel aardig van A naar B schrijven.” En dat is het. Je ziet het voor je, je bent erbij, je voelt het en je proeft het. Ik heb zelden zo hard gehuild bij een boek als bij Komt een vrouw bij de dokter. Kluun blijft trouw aan personage Stijn die we natuurlijk ook zagen in De weduwnaar en Komt een vrouw bij de dokter. Stijn is terug, older, sadder maar zeker niet wiser. Zijn eerste vrouw is dus overleden, de relatie met zijn tweede vrouw is over en alle affaires die volgden waren tijdelijk. Ondertussen hopt hij van feest naar feest en besluit hij dat als zijn dochter 21 wordt, hij het weer een beetje voor elkaar moet zien te krijgen. In alle opzichten. Hij gaat terug naar zijn roots en zoekt de leegte van Ierland om in het reine te komen met zichzelf. Of het lukt? Ik heb ‘m bovenop de stapel voor dit weekend. Huisje, haardje, Kluuntje. Kom maar door.
