Op dag honderddrieëntachtig thuis, zo voelde het in ieder geval, miste ik mijn Amayzers nog meer dan normaal. Om ze dat te laten weten bestelde ik echte ansichtkaarten van papier bij PLUK, liet die naar mezelf opsturen, schreef ze met de hand en verstuurde ze weer. Nu kun je denken: wat een gestuur, maar dit was nog in de staythefuckhome-tijd. Postzegels heb ik al duizend jaar niet meer in huis en dus toog ik naar de site van PostNL om er wat op te duikelen. En wat bleek? Je hebt dus tegenwoordig zoiets als een digitale zegel in de vorm van een code, die je online afrekent en dan op de plaats van je postzegel schrijft. Hoef je daarna alleen nog maar naar de brievenbus te kuieren. Wát een lifehack.