Alles op tafel
De titel Alles op tafel vertelt je meteen ov er het grote talent van Frank Houtappels, de man die het van oorsprong Italiaanse script naar ‘ons’ vertaalde. Daarmee werd de titel Perfetti Sconosciuti (perfect strangers, vrij vertaald) meteen zes verdiepingen hoger getild omdat de titel zoveel meer in zich draagt.
Het recept: een vriendengroep komt bij elkaar voor een onschuldig etentje waarbij het idee ontstaat dat iedereen zijn telefoon op tafel legt en dat elk bericht of telefoontje collectief wordt gelezen, beluisterd, bekeken en beantwoord. Inderdaad: voer voor veel ellende. En dat gebeurt natuurlijk.
Peter Paul Muller is magistraal. En slank en knap, maar dat terzijde. Maar dat je weer de echtgenoot van Linda speelt en zo’n ingetogen, warme, slimme, geestige, verfijnde man neerzet. Ik zal niets verklappen, maar de scène waarin hij hun dochter aan de telefoon heeft en haar gidst door een van de moeilijkste beslissingen van haar leven, zal ik gewoon nooit vergeten.
Linda = Linda = Linda en die scoort gewoon altijd minstens een negen. Als iemand iets bedenkt of ontdekt wat zij niet goed kan hoor ik het wel, maar ik heb het niet kunnen ontdekken. Ach, en Lies Visschedijk en Ramsey Nasr, dat is natuurlijk een droomduo.
Vond ik ergens ook iets minder aan deze film? Nou, de casting van en Eva Crutzen en Diederik Ebbinge maakten het voor mij moeilijk om het Promenade-gevoel weg te poetsen en ik vond dat er bij sommige scènes iets te gretig was opgeschept uit de pan der toevalligheden. Want welke juwelier belt nou op zaterdagavond om 21:30 uur naar zijn klant om te vragen of je vriendin de oorbellen (die je dus aan je minnares blijkt te hebben gegeven) mooi vond?
Maar daar kunnen de Nederlandse makers niets aan doen, goddank was daar Frank Houtappels weer om dat bestaande script op het lijf van deze acteurs te schrijven. Och, als ik toch eens een middagje het kopje thee op de hoek van zijn schrijftafel zou mogen zijn…
Alles op tafel draait vanaf donderdag in de bioscoop.
Beeld: Millstreetfilms.nl
