Als je de laatste op aarde bent die niet smult van reality-tv

Even dacht ik dat May nog in mijn kamp zat, maar die ben ik kwijtgeraakt aan The Real Housewives. Vanmorgen probeerde ze me zelfs over te halen om het ook te kijken, waardoor ik zeker weet dat ik de laatste der mohikanen ben. Ik word gewoon diep ongelukkig van reality-tv.

Ik kijk geen Temptation, ik kijk geen MAFS, ik heb niks met Housewives, doe niet aan Bachelors of Bachelorettes of welke parodie dan ook. Soms krijg ik suggesties doorgestuurd van vriendinnen, die dan dénken dat ik het kijk. Als ik dan terugstuur of ze alsjeblieft op willen zouten met deze ellende is het onbegrip altijd groot. ‘Maar jij vindt dit ook om te smullen, ik weet het zeker.’ Nee nee nee, dat vind ik dus niet. Allereerst weet ik gewoon niet wat ik kijk, ten tweede heb ik het gevoel dat mijn hersenen met de minuut aftakelen en last but not least: waarom zou ik mezelf dat allemaal aan willen doen?

Mocht je nou ook zo’n mohikaan zijn, wees gerust: je bent niet alleen. En wees nog geruster: uit onderzoek blijkt dat je dus toch een beetje dommer wordt van reality-tv kijken. Dat zijn niet mijn woorden hè, ik ben alleen maar de messenger. Al denk ik dat je het kunt compenseren met wat Mulisch en Anna Karenina.