Daten als de New Yorkse vrouw?

In een vorig leven — zo voelt het althans — stond ik nog op m’n high heels en little black dress te dansen in New York City. Oooh, wat klinkt dat heerlijk glamourous, hè? Het was februari 2020, wat eigenlijk niet eens zo heel lang geleden is, maar nét voordat de shit de fan hitte en coroon ons leven overnam. Ah, good times.

Uitgaan in New York vind ik sowieso al een hele ervaring apart. De clubs (zeker de rooftop bars, dat uitzicht gaat toch nooit vervelen) zijn wel even next level als je het vergelijkt met die in Nederland. Nou ligt dat ook een beetje aan mezelf, gezien ik mijn studentenjaren vooral in de Bubbels en Het Feest van Joop was te vinden in Amsterdam.

Ook een verschilletje met Nederland is dat ik daar ben uitgegaan met promoters. Een concept wat ik nooit helemaal ga snappen denk ik, vooral omdat het in Nederland niet echt een groot ding is. Het idee is simpel: een promoter zorgt ervoor dat er vrouwen zijn in de club. Die komt dan met die groep vrouwen binnen, krijgt een tafel toegewezen en er is de hele avond gratis drank.

Voor mij en m’n reisgezelschap was dit een hele fijne uitkomst, want New York is al duur genoeg én zo leer je ook nog eens mensen kennen. En zo kwam het dat ik op één van onze avonden uit met drie meiden aan de praat raakte die benieuwd waren hoe het leven in Amsterdam was. En ik op mijn beurt natuurlijk hoe het is om te leven in The Big Apple.

Het ging al best snel mis: meisje nummer één vertelde dat ze niet zo van het uitgaan was, maar ze had nu ruzie met d’r vriend dus ze ging ervoor. Oké, kan: opstandig worden als je boos bent, been there, done that. De reden van de ruzie ontging me volledig (hij had een begrafenis en had een hele dag niets laten horen. Ja, hoe dúrft-ie?), maar van de hele relatie stond ik ook wel te kijken.

Ze vroeg of ik vrijgezel was en toen ik vertelde van wel, kreeg ik even wat datingadvies. Zo had zij namelijk haar huidige vriend gestrikt: zorg ervoor dat je potentiële partner zo snel mogelijk een duur item voor je koopt, bijvoorbeeld een designertas. Hoe duurder, hoe meer, hoe beter. Dan heeft de persoon namelijk veel in je geïnvesteerd en zal je niet zomaar gedumpt worden, want dat is zonde van het geld.

Verder vertelde ze dat ik het nóóit moet pikken als een date niet de rekening voor mij betaald. Op de eerste date niet, maar ook niet als je jarenlang een relatie hebt. Vrouwen moeten niet voor hunzelf betalen, want dat zou impliceren dat je het niet waard bent, of — nog erger, de horror — dat je voor jezelf kan zorgen.

En mocht je ruzie krijgen, zoals dit meisje had, dan moet je iemand blokkeren en na een week pas weer een gesprek aan gaan. En boos blijven, totdat je weer een item naar keuze krijgt om het goed te maken.

Je snapt: voor mijn gevoel was ik in het New York van 100 jaar geleden beland. Ik ben zo benieuwd of dit echt standaard is, maar de twee meiden die heel heftig knikkend dit verhaal aanhoorde en dingen tussendoor riepen als “that’s right” en “oh my God, of course” stemde me wel een beetje ongerust.

En je snapt ook: dit datingadvies laat ik even aan me voorbij gaan. Ik ben echt een dombo wat betreft daten, dus ander advies is altijd welkom trouwens.

PS. Toen ik haar vertelde dat het in Amsterdam heel gewoon is om een rekening te splitten of zelfs je date te trakteren, was het voor haar duidelijk: “okay so I’m never going to Amsterdam, this is SO weird to me.” Same meid, same.