Mensen vertellen: dit is waarom ik niet meer in toeval geloof

Voor m’n gevoel ben ik altijd best wel nuchter en kan ik heel zwart-wit denken. Het zit dan ook een beetje in me om rationele verklaringen te zoeken voor onverklaarbare gebeurtenissen. Tel daarbij op dat ik echt een fascinatie heb voor dit soort onverklaarbare dingen en zo kom ik vaak terecht in een rabbit hole. Niet dat ik me urenlang aan het inlezen ben over de Bermuda Driehoek (want eerlijk: daar is niet heel veel mysterieus aan) of dat ik rare theorieën geloof die zeggen dat Amelia Earhart nog leeft (ik denk namelijk van niet), nee, ik vind juist de persoonlijke verhalen veel interessanter.

Iemand die bijvoorbeeld zó’n sterk voorgevoel had dat zijn/haar ouders niet met de auto weg moesten gaan. Ze deden dat toch en kregen een ernstig ongeluk. Grimmig, ik weet het, maar je hoort best wel vaak dat mensen dit soort dingen op een bepaalde manier aan zagen komen. Maar kán dat eigenlijk?

Sowieso hoeft het niet altijd grimmig te zijn, hoor. Sommige dingen lijken toeval, maar een aantal keer overkomt het mensen dat ze denken: dit kán ik niet meer afdoen als toeval, toch? En voor voorbeelden als deze is Reddit natuurlijk de plek waar je moet zijn. Zoals in dit AskReddit subtopic, waarin de vraag werd gesteld: ‘What was the biggest coincidence that made you question the fabric of reality?’ Ik kan je alvast vertellen: er zitten best wat bizarre dingen bij.

‘Er was een jongen met wie ik op de middelbare school zat. Ik was niet bevriend met hem, hij was hoogstens een kennis. De laatste vijftien jaar ben ik hem over de hele wereld op vijf locaties tegengekomen. In Disney World toen ik nog een kind was, een beach bar in Thailand, The Bean (een kunstwerk) in Chicago, een kroeg in Boedapest en een bibliotheek in San Jose, Costa Rica. We zijn inmiddels vrienden geworden door onze gezamenlijke liefde voor reizen, maar geen van ons post ook maar iets op social media of hield elkaar op de hoogte waar we heen gingen. We hebben nooit gepraat buiten onze toevallige ontmoetingen. Als ik hem nu zie, is het alsof een hogere macht wil dat we samen een biertje gaan drinken, haha.’

‘Ik stak de straat over en had het raarste, sterkste gevoel dat ik m’n enkel zou breken, dus ontweek ik voorzichtig een auto die mijn kant op kwam. Die avond haalde ik mijn Thaise eten af, viel toen ik het restaurant verliet op een ieniemini trappetje en verbrijzelde mijn enkel zo erg dat ik een operatie nodig had en nu, na een jaar, nog steeds niet volledig hersteld ben.’

‘Mijn vriend en ik waren een paar jaar geleden op een roadtrip en we hadden een plek nodig om te overnachten. We vertelden elkaar dat we een vriend hadden in de stad waar we momenteel waren, dus we bedachten om bij één van hen te blijven slapen. Bleek dat die twee vrienden elkaars huisgenoten waren en ook aan elkaar hadden verteld dat een vriend van hen binnenkort op bezoek zou komen.’

‘Een paar jaar geleden was ik met wat vrienden bij een koffiebarretje en één van hen had z’n iPad mee. Een andere vriend wilde de iPad unlocken en vroeg wat de viercijferige code was. Ik wilde grappig doen en riep vier willekeurige cijfers naar hem toe alsof ik het wist, en dat was serieus ook de code. Ik had die iPad nog nooit gebruikt of de combinatie van die getallen voor iets anders.’

‘Ik belde mijn moeder toen ik in de metro zat, maar verwisselde per ongeluk twee cijfers. De persoon die ik belde zat in dezelfde metro en in dezelfde wagon.’

‘Zoek de Jim Twins maar eens op, een tweeling die allebei ter adoptie zijn opgegeven bij hun geboorte en daardoor werden gescheiden. Ze kregen per toeval dezelfde naam van hun adoptieouders, gingen naar dezelfde stranden op vakantie, trouwden een vrouw met dezelfde naam, zijn daarvan gescheiden en hun tweede vrouw had weer dezelfde naam met maar één letter verschil. Allebei waren ze werkzaam als vrijwilliger bij de politie, ze hadden allebei timmeren als hobby, rookten allebei dezelfde soort sigaretten en dronken hetzelfde soort bier.’