We moeten het toch echt even over die commercial van Verisure hebben

Ik heb het lang weten weg te puffen omdat het zo makkelijk is om ergens op af te geven. Daarom heb ik de reclamereeks van Decupré ook altijd met de mantel der liefde bedekt. Ken je ze? Charmante blondine stelt chef Decupré die als drs. Baas wordt ondertiteld (want die academische titel is intens belangrijk in wereld der matrassen moet je weten, maar waar ze precies drs. in is vertelt het verhaal niet trouwens) vragen die Matthijs van Nieuwkerk nog zullen inspireren. Ze zijn van het niveau als: ‘Ik heb gehoord dat jullie matrassen echt geweldig zijn en dat slapen op jullie matrassen zelfs je hersenen verbetert, klopt dat?’, waarop drs. baas Decupré nog net niet eerst zichzelf op de schouders klopt en haar lange lokken zelfverzekerd over de schouders zwiept alvorens een antwoord te geven dat begint met: ‘Dat klopt inderdaad.’

Na de charmante blondine werd Koert-Jan de Bruijn ingevlogen om de prangende vragen te stellen. Iets dat een dierbare collega vergeleek met van een gletsjer in een ravijn glijden, carrièrewise bezien.

Afijn, daar wilde ik het dus eigenlijk niet over hebben. Want Decupré klinkt toch als een charmant familiebedrijf dat een klein, bescheiden plukje van de winst heeft ingezet voor een commercieel offensief. En wie weet werkt het, dus wie ben ik? Maar dat het de teentjes doet krommen, knappe kop die dat kan ontkennen.

Maar Verisure, tjonge. Op de schaal van tenenkrommend scoort dit alarmsysteembedrijf een tien met een pluim van de juf. Voor het geval je ’m niet gezien hebt, wat bijna onmogelijk is want wat een publiciteitsoffensief hebben zij, het gaat ongeveer zo.

Vrouw in huiselijke setting belt haar man.
Man in kleurloos kantoorklof neemt op.
Zij: ‘Schat! Er is ingebroken bij de overburen!’
Hij: ‘Dat meen je niet!’
En dit alles op dezelfde toonhoogte trouwens.
Zij: ‘Het had ons kunnen overkomen! De kinderen!’
Hij: ‘Dit kan zo niet langer. Ik ga NU ingrijpen.’
En dan belt die kleurloze man in kantoorklof Verisure. Harde overgang naar de Verisure-meneer die het varkentje wel even gaat wassen. Vrouw, angstig en bevend: ‘Lukt het vandaag nog?’ ‘Jazeker, mevrouwtje.’

Ik weet niet wat wint aan wat ik het ergste vind: de stereotype benadering van angstig vrouwtje en oplossingsgerichte man, de tekstuele simpliciteit en de Lego-versie van een beveiligingsmeneer strijden allemaal om de eerste plek.

Ik hoop in ieder geval dat docenten van al onze toneelscholen een dikke vette bumper hebben ingebouwd die hen waarschuwt en behoedt voor dit soort rommel, want die arme mensen overleven dit niet hoor, dit spotje.