Dit bericht van Isa aan Antonie
Je kent ze niet en toch zijn ze onderdeel van je ontwikkeling. Met Isa en Antonie groeide ik een beetje op. Je zag ze verliefd worden tijdens Goede Tijden, Slechte Tijden, je zag ze rijpen, kinderen ontvangen, de liefde verdiepen. Zo leefden we ook mee toen het minder ging. Depressies, zwarte dagen. Verhalen ook over een Antonie die zoekende was en verdwaalde. En toen ineens dat bericht. Die woorden die je nooit had willen horen. Zo’n mooi mens, zoveel talent en zoveel liefde om te geven en te ontvangen.
We leefden op afstand mee met Isa die als een kloek haar vleugels uitspreidde over haar kinderen. Ik ken Isa niet persoonlijk, maar heb het idee dat ze stappen terug heeft gedaan om hen rust en warmte te bieden. Misschien was er af en toe een fling, ik gun het haar. Maar die echte himmelhochzeichende liefde, dat bleef Antonie. Gisteren, op Valentijnsdag, plaatste ze een van de zoveel waanzinnige foto’s waarvan de liefde af spat. ‘Still my Valentine’, schreef ze erbij.
Tot de dood ons scheidt is te makkelijk voor Isa. Haar liefde is grensoverschrijdend, en dit is nou net de variant die wél is toegestaan. Enorm zelfs.
Och Isa, je maakt me aan het huilen.
Dit bericht op Instagram bekijken
