Het leven zonder beha is soms helemaal niet zo bevrijdend als je denkt

In groep vijf moest en zou ik een hemdje, dat was de korte versie van een hemd. Het werd een blauwe, compleet met van die Marjolein Bastin-achtige roosjes. Niet omdat er al iets van een glooiing in zicht was, maar omdat het cool was. Nu zou ik wensen dat mijn borsten soms nog in zo’n beugelloos, niets-ondersteunend hemmetje passen.

Ik stond vooraan in de rij met uitdelen, zoals ze dat zo treffend zeggen, want ik heb gróte borsten. En dan niet zo’n aanbiddelijke C-cup. Nee, gróter. Als je gezegend bent met een volle cup, dan krijg je daar nekklachten en takkedure beha’s als cadeautje bij. En voor dat laatste cadeautje moet je zelf ook nog eens flink betalen.

Vroeger durfde iemand nog wel eens te zeggen dat verkleinen een optie was (?). Ik denk nog steeds dat dit vooral ging om hun ongemak rondom mijn borsten, want ik moest er zelf niet aan denken. Ik klaag verder ook zo min mogelijk over ze, want mijn borsten zijn de mijne en ik hou van ze, al komen ze met wat restricties.

Geen vavavooom tops met een blote rug. Geen strapless jurkjes, want zelfs de Wonderbra biedt geen wonderlijke ondersteuning. Geen parmantige behaatjes van Love Stories, want zonder cup zit niks lekker. Geen bikini met touwtjes, want dat katapulteert alles de verkeerde kant op bij één duik in het water. Kortom: vooral helemaal niets waar geen beha aan te pas komt, want ik hou van mijn beha.

Ik voel me altijd een beetje de laatste der Mohikanen als ik beken dat ik graag een beha draag, zelfs toen we in lockdown thuis zaten en het alleen mijn borsten en ik was. Ik heb maar één beha waar de vrijheid het wint van het dragen van dat ding door een ongemakkelijk uitstekende beugel. En dit is eigenlijk gewoon een teken dat-ie bij het vuilnis moet. ’s Nachts gaat-ie uit, maar verder zijn mijn beha en ik onafscheidelijk. Niet omdat ik mijn borsten wil verstoppen, dood aan de minimizers, maar door het comfort. Ja, ik weet dat mensen hier soms van gruwelen, maar mijn borsten zitten me gewoon net wat lekkerder in een beha. Zie een beha maar als een regenpak in de regen op de fiets: het helpt me.

Verder vind ik vooral dat we alle borsten moeten bevrijden als ze niet lekker in een beha zitten. Want komaan, waarom zouden we een beha dragen omdat iemand ánders zich ongemakkelijk voelt? Dit wil je echt alleen doen om het jezelf gemakkelijker te maken. Want waar ik naast mijn beha wél graag vanaf wil? Het ongemak rondom het formaat van mijn borsten. Mijn decolleté wordt vaak net iets anders behandeld dan bij een vrouw met een kleinere behamaat. Net als dat randje beha dat nog een beetje zichtbaar is. Laten we gewoon één lijn trekken in het wel of geen dragen van een beha. Doe waar jij je fijn bij voelt, basta. En als dat betekent dat we borsten moeten bevrijden? Dan gaan we natuurlijk borsten bevrijden. Als ik mijn beha maar wel gewoon aan mag houden.